 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/4588
K: 1990/7673
T: 21.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, davalıya şehven ödenen kıdem tazminatınına geri alınmasına karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, davanın reddine karar vermiştir. Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 3008 sayılı İş Kanununun 1. maddesine göre; fikri faaliyeti bedeni faaliyetine üstün olan işçiler, İş Kanunu anlamında işçi değildirler. Bu nedenle İş Kanununa dayanan hak iddiasında bulunamazlar. Dolayısı ile İş Kanununa dayanarak kıdem tazminatı isteyemezler. Her ne kadar 1475 sayılı İş Kanununun 14. maddesinin değişik hükmüne göre kamu kuruluşlarından emekli olan işçinin evvelce TC. Emekli Sandığı Kanuna tabi olarak geçmiş hizmeti kıdem tazminatında nazara alınabilmekte ise de, bu yasada açık hüküm olması nedeniyledir. Borçlanılan askerlik hizmetinin kıdem tazminatı hesabında nazara alınması ise, yasanın yorumu sonucu Yargıtay İçtihatları ile kabul edilmiştir. Oysa, 3008 sayılı İş Kanununun dönemindeki fikir işçilerinin hizmet süreleri için kıdem tazminatı verileceğine dair her hangi bir yasa hükmü olmadığı gibi bu yolda bir Yargıtay İçtihadıda mevcut değildir. Bu itibarla, kıyaslama ile 3008 sayılı Kanun dönemindeki fikir işçiliği için İş Kanununa dayanılarak kıdem tazminatı verilebileceğinin kabulü doğru değildir. Davalının 12.8.1967 tarihinden önceki çalışması fikri faaliyete dayandığına göre, sözü edilen döneme ait kıdem tazminatına hak kazanamaz. Bu itibarla belirtilen dönem için davalıya ödenen kıdem tazminatının istirdadı isteğinin yazılı şekilde reddi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 21.6.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.