 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/4071
K: 1990/5557
T: 08.05.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki, iş kazasından doğan ölüm nedeni ile uğranılan manevi zararın ödetilmesi davacının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatlarınca istenilmesi ve davacı avukatınca da duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 8.5.1990 salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına Avukat F.D. geldi, karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra, duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - 1986 yılında vefat eden muris işçinin çocukları olan davacılar işbu dava ile manevi tazminat isteğinde bulunmuşlardır. Yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucu muris işçinin % 25, davalı işverenin ise % 75 oranında kusurlu oldukları anlaşılmıştır. Olayın cereyan şekli, kusur oranları, davacıların murise yakınlık dereceleri, sosyal ve ekonomik koşullar dikkate alındığında hüküm altına alınan manevi tazminat miktarlarının çok az olduğunun kabulü gerekir. Manevi tazminatın niteliği ve amacıyla bağdaşacak şekilde miktarlara karar verilmek üzere hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 8.5.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.