 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/2735
K: 1990/5356
T: 01.05.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki ihbar ve kıdem tazminatı yıllık ücretli izin ve fazla çalışma parası ile bayram ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatlarınca istenilmesi ve davacı avukatınca da duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 1.5.1990/ Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına Avukat V.A. ile karşı taraf adına Avukat C.E. geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Nihai kısa karar tarafların yüzlerine karşı verilmiştir. Davalı bu kararı 8 günlük süre içinde temyiz etmemiştir. Sadece mürafaa sırasında katılma yoluyla temyiz ettiğini bildirerek harçsız temyiz dilekçesi vermiştir. Ancak İş Mahkemeleri'nden verilen nihai kararlara karşı katılma yoluyla temyiz isteğinde bulunulamaz. Bu nedenle davalının temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
2 - Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
3 - Olayın oluş tarzından ve tüm dosya içeriğinden davacının hizmet aktinin davalı işveren tarafından kendisine sataşılması sonucu davacı tarafından feshedildiği anlaşılmaktadır. Bu durum işçiye fesih hakkı veren 1475 sayılı İş Kanunu'nun 16. maddesinin II. bendinin (ç) fıkrasındaki hali oluşturur. Böyle olunca davacı kıdem tazminatına hak kazanır. Esasen mahkemece de kararın gerekçe kısmında fesih sebebi bu şekilde kabul edilmiş ve davacının kıdem tazminatına hak kazandığı açıklanmıştır. Ne varki, bu kabule rağmen hüküm kısmında bu istek reddedilmiştir. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, 1.5.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.