 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/1943
K: 1990/5038
T: 17.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki, kıdem tazminatının ödetilmesi davacının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 17.4.1990/Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat Y.E. ile karşı taraf davacı İ.G. geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı 16.7.1965 ile 25.1.1970 tarihleri arasında 4/10 195 sayılı kararnameye tabi yevmiyeli teknik elaman olarak çalışmış olup, işçi niteliğini de almadığından İş Kanunu hükümlerine göre bu süre için kıdem tazminatı isteyemez.
3 - Davacı 25.1.1970 ile 25.10.1974 tarihleri arasında 657 sayılı Kanun'a tabi memur olarak çalışmıştır. Bu süreye ilişkin kıdem tazminatının 1475 sayılı İş Kanunu'nun değişik 14. maddesinin 6. fıkrasına göre yaşlılık aylığının başlangıcı tarihinde T.C. Emekli Sandığı Kanunu'nun yürürlükteki hükümlerine göre hesabedilmesi gerekirken bu süreninde işçilikte geçmiş gibi son ücret üzerinden hesaplanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 100.000 lira duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 17.4.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.