 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/1942
K: 1990/4984
T: 17.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar aasındaki meslek hastalığından doğan manevi zararın ödetilmesi davasının yapılan yagrılaması sonunda, ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hüküm süresi içnide duruşmalı olarak temyizen incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacının, davalıya ait işyerinde çalışırken yakalandığı meslek hastalığı nedeniyle % 52 oranında meslekte kazanma gücünü kaybettiği 1982 yılında belirlenmiş bu dava ise, aradan 7 yıl gibi uzun bir süre geçtikten sonra 1989 yılında açılmıştır. Davacının davalıya ait işyerinden ayrıldığı tarih, yaşı, meslek hastalığının kaçınılmaz oluşu ve maluliyetin belirlendiği 1982 yılından dava tarihine kadar geçen süre, bu süre için işleyen faiz ve manevi tazminata etkili diğer özel haller dikkate alındığında mahkemece hüküm altına alınan 5.096.000 TL. manevi tazminat çok fazladır. Mahkemece, olayın tüm özellikleri dikkate alınarak hakkaniyete uygun bir miktara hükmedilmesi gerekirken bu yönün gözetilmemiş olması hükmün bozulmasını gerektirmiştir.
3 - Davacının malüliyet oranını belirlendiği 10.5.1982 tarihinden itibaren faize hükmetmek gerekirken, hastalığın ilk teşhis edildiği 1977 yılından itibaren faize hükmedilmiş olması da dairemizin yerleşmiş içtihatlarına aykırı olap bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 100.000 lira duruşma avukatlık parasının karşı tarfa yükletilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 17.4.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.