 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/1736
K: 1990/5146
T: 19.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı asgari ücret farkı, pazar ve bayram tatili gündelikleri ile fazla çalışma parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Dosya içeriğine ve dinlenen taraf tanıklarının sözlerine göre, davacının İstanbul'da olan 12-14 yaşlarındaki oğlunun yanına gitmek ve iş bulursa orada kalmak üzere işverende izin almaksızın işyerini terkettiği ve bir daha dönmediği anlaşılmaktadır. 1475 sayılı İş kanunu'nun 17. maddesinin II. bendinin (f) fıkrasında işçinin işverenden izin almaksızın veya haklı bir sebebe dayanmaksızın ardı ardına 2 gün işine devam etmemesi işveren yönünden haklı fesih sebebi olarak kabul edilmiştir. Bu durumda işçi kıdem tazminatına hak kazanamaz. Nitekim mahkemece de kararın gerekçesinde bu durum aynen kabul edilerek, davacının kıdem tazminatı isteyemeyeceği açıkça vurgulanmıştır. Buna rağmen, karar yerinde açıklanan gerekçe ile çelişkiye düşülerek, kıdem tazminatının hüküm altına alınması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, 19.4.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.