 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/14206
K: 1991/2900
T: 26.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki kıdem tazminatı ile yıllık ücretli izin parası ve ücret alacağının ödetilmesini davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 26.2.1991 salı günü teyin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti.Duruşma günü davalı adına Avukatları İ.Ö ve B.Ö. ile karşı taraf adına Avukat Z.A. geldiler. Duruşmaya Başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi; gereği konuşulup düşünüldü
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacının 1966 ile 1973 tarihleri arasına ilişkin hizmet akdinin yurtdışına gitme amacıyla istifa suretiyle sona erdiği bizzat kendisinin dava dilekçesindeki açıklamasıyla sabittir. İş akdinin istifa suretiyle sona ermesi kıdem tazminatını gerektirmeyecek fesih sebeplerindedir. Bu itibarla anılan sürenin kıdem tazminatında nazara alınması doğru değildir.
3 - Davacının 1973-1982 tarihleri arasında ise davalıya ait işyerinde çalışmadığı anlaşılmaktadır. Esasen bu husus taraflar arasında uyuşmazlık konusu değildir. buna rağmen 1973 ile 1982 tarihleri arasındaki sürenin kıdem tazminatı hesabına dahil edilmesi yasa'ya aykırıdır.
4 - İstek dışana çıkılarak talepten fazlaya hüküm kurulması yanlıştır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 26.2.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.