 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/14103
K: 1991/7302
T: 08.04.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem ve terki hizmet tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel Mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı, işyerine ilk defa 1957 yılında girmiştir. O tarihte terk -i hizmet tazminatı yönetmeliği yürürlüktedir. Bu nedenle davacı terk-i hizmet tazminatından yararlanır. Davacının daha sonra muvazaf askerlik hiztmetine giderken kendisine kıdem tazminatı ödenmiş olması ve terk-i hizmet tazminatı kıdem tazminatın niteliğinde kabul edilmesi bu sonucu değiştirmez. Ancak, kıdem tazminatı niteliğinde olması tavan sınırının aşılmaması bakımından önem taşır. Bu itibarla davacının son ayrılışındaki kıdem tazminatı tavan sınırı aşılmamak suretiyle gerçekleşecek olan terk-i hizmet tazminatına karar verilmelidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA- 8.4.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.