 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/12840
K: 1991/6013
T: 18.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, davanın reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi, içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davalı davacıların hizmet akitlerinin haklı nedenle fesih edildiğini buna göre ihbar ve kıdem tazminatı alamıyacaklarını savunduğu halde, sonradan bu haklar için ibranameye dayanması çelişkilidir. Mahkemeninde ibranameye atıfta bulunması bu bakımdan isabetsizdir. Böyle bir sounucun ibranameyle ihbar ve kıdem tazminatının ödenmediğini gösterir. Böyle olmakla birlikte davacılara ihbar ve kıdem tazminatının ödenmek istendiğinin de bir delilidir. Nitekim davada söz konusu edilen olaya başka bir işçinin sebebiyet verdiği anlaşılmaktadır. Kaldı ki, davacılardan F'in olaya karışmadığı da davacı tanıkları ifade etmektedir. Bütün bu deliler ve davanın savunması birlikte değerlendirildiğinden, ihbar ve kıdem tazminatına hükmetmek gerektiği sonucuna varılmaktadır. Mahkememenin yazılı şekilde hükmü vermesi doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 18.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.