 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/12769
K: 1991/6444
T: 25.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, hafta ve bayram tatili gündelikleri, giyim ve yakacak yardımı ile ikramiye alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı (B.M.) avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - İşyerinde 1986 yılında davalı B.'den diğer davalı A.Ş.'ye devredildiği bizzat davacının dava dilekçesindeki açıklamalardan ve dosyadaki bilgilerden anlaşılmaktadır. Bu durumda kararı temyiz eden davalı (B) kıdem tazminatından 1474 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinin 2. fıkrası hükmünce, davacıyı devir tarihine kadar çalıştırdığı sürelerle ve devir esnasındaki davacının aldığı ücret seviyesi ile sınırlı olmak gerekir. Bu yasa hükmü gözönünde tutulmaksızın devirden sonraki şirket nezdinde çalıştırdığı süreye ait kıdem tazminatından da sorumlu olacak şekilde karar verilmesi doğru değildir.
3 - Bayram günlerindeki çalışma ücretinden, ikramiye, yakacak ve giyim ücretinden de davalı (B) devir tarihine kadar gerçekleşen miktarlarından sorumludur. Devirden sonraki bu hak türleri için sorumlu tutulacak şekilde hüküm tesisi keza doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 25.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.