 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/12595
K: 1991/6272
T: 21.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, icra takibine yapılan itirazın iptali ile ikramiye, ücret alacağı, fazla çalışma parasının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davalı işçi, davacı bankada takriben 5 yıl çalıştıktan sonra işverene verdiği 28.1.1988 tarihli dilekçe ile 1.2.1988 tarih itibariyle hizmet aktini feshetmiştir. Fakat 2.2.1988 tarihinde istifaden vazgeçtiğini bildirerek istifa dilekçesini geri istemiştir. Bu istek üzerine işveren istifa dilekçesini davalıya iade etmiş ve davalı çalışmaya devam etmiştir. Bu çalışması sırasında 22.4.1988 tarihli dilekçe ile 25.4.1988 tarihi itibariyle tekrar istifa ettiğini bildirmiş ve bu tarihtede işyerinden ayrılmıştır. İstifası İş Kanunu'nun 13. maddesine göre gerçekleşmiş bulunduğuna göre hizmet süresi itibariyle Kanun'da öngörülen önele uyması gerekirdi. Oysa önel vermemiştir. Buna göre işverene önele ilişkin ücret tutarında tazminat ödemesi icab eder. Bilirkişi olayı yanlış değerlendirmiştir. mahkemece de yanlış değerlendirme yapılmıştır. Esasen kararın gerekçe kısmında davalının davacıya bildirimde bulunmadığı kabul edilmektedir. Buna rağmen aksine hüküm kurulmuştur. Kanun'da yazılı önele ilişkin isteğe karar vermek gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.