 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/12277
K: 1991/3401
T: 07.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ikramiye, makam tazminatı, yakacak, yemek yol parası yardımı, aile yardımı ve çocuk parası ile yıllık ücretli izin parasının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici, sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davalı sendikasının faaliyeti 12.9.1980 tarihinde durdurulmuş ve 18.12.1983 tarihinde tekrar faaliyete geçmiştir. Faaliyetin durdurulduğu bu tarihler arasındaki sürede davacının sendika yöneticiliğinin ifa ettiğinden söz edilemez. Böyle olunca anılan süre kıdem tazminatı hesabında nazara alınamıyacağı gibi ücrete de karar verilemez. Mahkemenin bu hususu dikkata almadan hüküm tesisi etmiş olması doğru değildir.
3 - Davalı sendika 2.225.000 TL avans makbuzları ibraz etmiştir. Davacı vekili 20.3.1990 tarihli dilekçede bunun 250.000 TL'lik sendikasının bir şirkete olan borcu karşılığı bildirmiş, diğer kısmı için ücret karşılığı ödemeler olmadığı yolunda bir itirazı olmamıştır. Bu durumda 2.225.000 TL'den 250.000 TL'nin mahsubu ile bakiyesinin gerçekleşen alacaklardan tenzili gerekir.
4 - Tüzüğünün 56/g maddeleri tazminat, 2457 sayılı Kanunun 2. maddesi ile eklenen ek madde gereğince kıdem tazminatı niteliğindedir. Böyle olunca 1475 sayılı İş Kanunun'un 14. maddesindeki eseslara ve miktara göre tavan sınırı gözönünde tutulmak suretiyle hesaplanması gerekir. Mahkemenin bu yasa hükmünü gözönünde tutmaksızın yazılı şekilde tavanı aşacak şekilde yapılan hesaba göre bu tazminata karar verilmiş olması isabetsizdir. Zira sendikalarda kanunun verdiği yetkiye dayanarak kurulan kuruluşlardandır. Yasa koyucunun amacı bu yöndedir. Dairemizin istikrarlı uygulamaları da bu doğrultudadır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA- 7.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.