 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/12075
K: 1991/3125
T: 28.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı ihbar kıdem tazminatı fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parası ile yan ödeme ve ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel Mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarında temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarak toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm temyiz itirazları ile davacının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Dosyadaki bilgi ve belgelerden davacının davalıya ait işyerinde 1.3.1987 tarihinde çalışmaya başladığı 22.1.1989 tarihine kadar çalışmasını sürdürdüğü anlaşılmaktadır. Davacı 1.10.1987 tarihinden hizmet aktinin sona erdiği 22.1.1989 tarihine kadar aynı süre içinde bir başka işyerinde de çalışmıştır. Bu durumda taraflar arasındaki hizmet akti ilişkisinin 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesine kıdem tazminatı için öngörülen bir yıllık süreyi doldurduğunun kabulü gerekir. Aynı süre içinde değişik işverenlerin işyerlerinde kısmi çalışmış olması bu sonucu değiştirmez. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde kıdem tazminatına ilişkin isteğin reddine karar verilmiş olması doğru değildir.
3 - Davacının 1.3.1987 tarihinden 1.10.1987 tarihine kadar sadece davalıya ait işyerinde çalıştığı süre için şayet normal çalışmanın üstünde fazla çalışmaları olmuşsa bunların da tespit edilerek gerçekleşecek fazla çalışma parasının hüküm altına alınması gerekirken karar yerinde yazılı gerekçe ile reddedilmiş olması yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 28.2.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.