 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/11966
K: 1991/3272
T: 04.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel Mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosyası incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalıya ait işyerinden emekli olmak suretiyle ayrılmıştır. 1982 ile 1990 yılları arasındaki çalışmaları için kıdem tazminatı ödenmiştir. Davacı bu dava ile davalıya ait işyerinde 1964 ile 1965 yıllarındaki çalışmalarının da kıdem tazminatı hesabında nazara alınması istenmiştir.
Mahkemece davalının zamanaşımı itirazı doğrultusunda 1964 ile 1965 yıllarına ilişkin 10 yıllık zamanaşımına uğradığından red edilmiştir.
Konu 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinin 2. fıkrası hükmünün uygulanmasıyla ilgilidir. Bu yasa hükmüne göre işçilerin kıdemleri hizmet aktinin devam etmiş veya fasılarla yeniden aktedilmiş olmasına bakılmaksızın aynı işverenin bir veya değişik işyerlerinde çalıştıkları süreler gözönünde alınarak hesaplanır. Bu bakımdan fasılalarla çalışmalar hizmet aktinin bütünlüğü içinde kabul edilmiştir. Bu nedenle anılan Yasa hükmünün uygulanmasında zamanaşımında zamanaşımı söz konusu olmaz. İsteğin zamanaşımından reddi doğru değildir. İşin esası incelenerek hüküm tesisi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA- 4.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.