 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/10979
K: 1991/6715
T: 29.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı ihbar ve kıdem tazminatı boşta kalınan günler karşılığı tazminat ile ücret alacağı ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel Mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmekle dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm temyiz itirazları ile davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Gerçekten 1475 sayılı İ.K.'nın 13. maddesinin son fıkrasına göre hizmet aktinin feshinde şartları varsa ayrıca tazminat istenebilir. İşçinin fesihten sonra iş bulamaması halinde boşta geçen süre için talepte bulunma hakkı da bu son fıkra hükmü kapsamı içinde düşünülebilir. Ancak olayda davacı hakkında isnat olunan suçtan dolayı kamu davası açılmış ve orada beraat etmiştir. Ne varki beraatı delil yetersizliğine dayandırılmıştır. Bu durum ve davacının davalının kendisini zararlandırma amacıyla hareket ettiğini ispat edememiş olması gibi nedenler dikkate alındığında boşta geçen süreye ait bir ücret veya tazminat isteğinde bulunamayacağının kabulü gerekir. Sırf ihbar ve kıdem tazminatının hüküm altına alınmış olması da boşta geçen süre için bir talepte bulunma hakkı vermez. O halde bu isteğin reddine karar vermek gerekirken aksine hüküm tesisi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 29.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.