 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/1033
K: 1990/4367
T: 02.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davacı 4/10195 sayılı kararnameye tabi olarak çalıştığı sürelerde işçi niteliğinde olmadığından iş Kanunu'na göre kıdem tazminatı isteyemiyeceğinden 4/10195 sayılı kararnameye tabi olduğu sürelerle ilgili kıdem tazminatı farkı isteğinin reddine ilişkin karar bu nedenle doğru olduğundan sözü edilen sürelerle ilgili davacının temyiz isteği yerinde değildir.
2 - Davacının yedek subaylıkta geçen T.C. Emekli Sandığı'na tabi hizmet süresi ile istifa edilekçesine rağmen hiç ara vermeden çalışmış olması nedeni ile 657 sayılı Kanun'a tabi olarak memur statüsünde geçen hizmet süreleri için 1475 sayılı Kanun'un 14. maddesinin "ancak bu tazminatın T.C. Emekli Sandığı'na tabi olarak geçen hizmet sürelerine ait kısım için ödenecek miktar, yaşlılık veya malullük aylığının başlangıç tarihinde T.C. Emekli Sandığı Kanunu yürürlükteki hükümlerine göre emeklilik ikramiyesi için öngörülen miktardan fazla olamaz" hükmüne göre hesap edilecek kıdem tazminatına göre karar vermek gerekir. Yargıtay kararları bu doğrultudadır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, 2.4.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.