 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E:1989/8944
K:1989/8701
T:27.10.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- ISINMA GİDERİNDEN DOĞAN ALACAK
ÖZET : Kamu Konutları Yönetmenliğinin 29. maddesi uyarınca saptanan yakıt ihtiyacından faizin kullanılan yakıt giderlerinin, konut tahsis edilenler tarafından karşılanması gerekir. Yönetmelik hükümleri gereğince aylık kira birim bedellerine eklenmek suretiyle davacının ücretinden kesilmiş ise bu şekilde yapılan kesinti mevzuata uygun olacağından davanın reddi gerekir.
(2946 s. KKK. m. 6/a)
(Kamu Konutları Yön. m. 26/a-1, 28/2, 29)
Davacı, ısınma giderinden doğan alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı, 2946 sayılı Kamu Konutları Kanununun 6/a-1 maddeleri ile Kamu Konutları Yönetmeliğinin 26/a-1 maddesine göre, 634 sayılı Kat Mülkiyetine tabi olmayan ve davalı müessese tarafından tahsis edilen kaloriferli konutların ısınma giderlerinin kamu kurum ve kuruluşlarınca karşılanması gerektiği halde, müessesenin bu yasa ve yönetmelik hükümlerine aykırı olarak kendisinden yakıt gideri alındığını ileri sürerek, ücretinden kesilen yakıt giderinin tahsilini istemiştir.
İstek, 1984, 1985, 1986 ve 1987 yıllarına aittir.
Davalı savunmasında; davacının ücretinden yapılan yakıt kesintisinin 2946 sayılı Kamu Konutları Kanununun 6/c-2 ve Kamu Konutları Yönetmeliğinin 28/e ve 29. maddeleri ile ve yine aynı Yönetmeliğin 21. maddesi ve bu maddede değişiklik yapan 14.10.1986 tarih ve 19251 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan "Kamu Konutları Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmeliğin" 2. maddesi ile bu yasa düzenlemelerinin uygulanması amacı ile çıkarılan ve kanun ile ilgili 31:12.1987 tarih ve 19681 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan 87/12458 sayılı Bakanlar Kurulu Kararnamesine göre yapılan kesintiler olduğunun ve bu yasal düzenlemelere göre yapılan kesintilerde haksız bir durum olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Gerçekten, 2946 sayılı Kamu Konutları Kanununun 6/a maddesi ile Kamu Konutları Yönetmeliğinin 26/a-1 maddesinde, 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununa tabi olmayan kaloriferli konutların ısınma giderleri kamu kurum ve kuruluşlarınca karşılanacağı yazılıdır. Öte yandan, Kamu Konutları Kanununun 6/c-2 maddesinde, gereğinden fazla yakılmasından dolayı ihtiyaç duyulan yakıtın konutlarda oturanlarca karşılanacağı hükmü yer almış olup aynı hüküm yönetmeliğin 28/e maddesinde de "yönetmeliğin 29. maddesine göre tesbit edilen yakıt ihtiyacından fazla kullanılan yakıt giderleri konut tahsis edilenler tarafından karşılanır" denilmek suretiyle bu husus ayrıca açıklığa kavuşturulmuştur.
Bundan başka sözü edilen Yönetmeliğin 21. maddesinin değişik 2. fıkrasında; aylık yakıt giderlerinin kira bedellerine ilave edileceği yazılı olduğu gibi 31.12.1987 gün ve 19681 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan 1987/12458 sayılı Bakanlar Kurulu Kararnamesinde; aylık kira bedeline ilave edilecek aylık yakıt gideri gösterilmiştir.
Buna göre, kural olarak yakıt giderinin konut tahsis eden kamu kurum ve kuruluşlarınca karşılanacağı öngörülmekte isede; yukarıda açıklanan yasa ve yönetmelikler gereği tesbit edilecek bir kısmında konut tahsis edilince karşılanacağı anlaşılmaktadır. Şu durumda dava konusu edilen yakıt gideri, bu yasa ve yönetmelik hükümleri gereğince tesbit edilip aylık kira birim bedellerine eklenmek suretiyle davacının ücretinden kesilmiş ise bu şekilde yapılan kesinti mevzuata uygun olacağından davanın reddi gerekir.
Mahkemenin bu hususları dikkate almadan ve gerekli inceleme yapmadan sadece 2946 sayılı Kanunun 6/a-1 maddesine dayanarak isteği hüküm altına almış olması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
Mahkemenin emsal olarak gösterdiği karar, bu davaya emsal olacak nitelikte değildir. Benzeri nitelikte olsa dahi dairemizin bu konudaki görüşünü yansıtmaktadır.
Sonuç : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.10.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.