 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1989/8877
K: 1989/8634
T: 27.10.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, fazla çalışma parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR : Davacı, davalı İskenderun Demir Çelik İşletmeleri Müesesesi koruma amirliğinde koruma görevlisi olarak çalıştığını, işyerinde 3'lü vardiyanın uygulandığını, vardiyaların 8.00-16.00; 16.00.24.00 ve 24.00.-8.00 saatleri arasında düzenlendiğini, 8 saatilk vardiya süresini çalışarak ve işverenin emrine amade olarak geçirdiğini, 30.7.1983 tarihinden itibaren yürürlüğe giren 2869 sayılı yasa ile İş Kanunu'nun 61. maddesinin değiştirildiğini ve günlük çalışma süresinin 8 saatlik 7.5 saate, haftalık çalışma süresinin de 48 saatten 45 saate indirildiğini, bu durumda günlük yarım saatten haftada 3 saat fazla mesai yaptığını ileri sürerek alacağın tahsilini istemiştir.
Yerel mahkeme, davacının 8 saatlik vardiya süresince yarım saatlik ara dinlenmesi verilmediği ve böyllece haftada 3 saat fazla mesai yaptığını kabul ederek isteği hüküm altına almıştır.
İşyerinde, işçilerin 3'lü vardiya sistemi ile çalıştırıldığı her vardiyanın 8 saatlik süreyi kapsadağı tartışmasızdır. Bu süre içinde yarım saat aara dinlenmesi verilmesi İş Kanunu'nun 64. maddesi icabıdır. Ancak 8 saatlik süre içinde bir kimsenin yemek yeme ve diğer tabii ihtiyaçları için yarım saatlik bir süreye ihtiyacı olacağı ve bu tür ihtiyaçları için yarım saatlik süreyi kullanmış olacağı hayatın normal akışı icabıdır. Bu durumda davacının sözü edilen ihtiyaçlar nedeniyle kendi vardiya saatlerinde yarım saatlik ara dinlenmesini kullanmış olduğunun kabulü gerekir. O halde isteğin reddine karar verilmelidir. Mahkemenin yazılı şekilde isteğin kabulüne karar vermiş olması isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir. Yargıtay'ın yerleşmiş içtihatları da bu yöndedir. (Hukuk Genel Kurulu'nun 26.10.1988 tarihli 1988/9-535 Esas, 1988/847 Karar sayılı, Dairemizin 26.9.1988 tarih 1988/6192 ve 31.5.1989z tarih 1989/4801-4966 sayılı kararları).
SONÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 27.10.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.