 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1989/8650
K: 1990/490
T: 25.01.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, dalgıçlık mesleğinin sürdürülmesi sırasında ödenmeyen tazminatlarının ödetilmesinin tesbiti ile 22.5.1985 tarihinden itibaren dolma ücreti, fazla çalışma parası dalgıçlık risk bedelinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, tesbit ile ilgili davanın HUMK.'nun 409. maddesi uyarınca işlemden kaldırılmasına karar vermiş ve alacak hakkındaki davayı hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacının işyerinde dalgıç olarak çalışmakta iken, 22.5.1985 günü dalış sırasında vurgun yediği ve bu nedenle tedaviye alındığı, tedavi edildiği Hastane Sağlık Kurulunca düzenlenen 20.12.1985 tarihli raporda (0) dekompresyon limitleri içinde çalışabileceği ve 6 ay sonra kontrolünün gerektiği belirtilmiş ve bundan sonra davacı gönderildiği tamir ekibinde çalışmakta iken 13.6.1986 tarihinde tekrar vurgun yemiştir.
Davacı, vurgun sebebiyle dalgıçlık işinin yapamadığını bundan dolayı dalgıçlara ödenmesi gereken hakların kendisine ödenmediğini iddia ederek ilk vurgun yediği tarihten itibaren dava tarihine kadar bu hakların tazminini ve ödemelerin yapılmasını istemiştir. İleri sürülüş biçimine göre dava, yoksun kalınan kazanç kaybının giderilmesi istemine ilişkindir. Böyle olunca, gerçekleşecek tazminatın kusur durumuna göre saptanması gerekir. Her ne kadar 22.5.1985 tarihindeki ilk vurgunla ilgili olarak bilirkişiler işverenin % 90, davacının ise, % 10 oranında kusurlu olduğunu tesbit etmişlerse de, 13.6.1986 tarihli 2. vurgun nedeni ile, bilirkişi mütalaası kusur bakımıdan yeterli açıklıkta değildir. Bu nedenle 2. vurgun ile ilgili olarakta kusur yönünden yeniden inceleme yaptırılmak gerekir. Bundan başka tazminat hesabına, fazla mesai ücreti dahil edilemez. Zira bu tür hesaplarda daimilik arzeden ödemeler nazara alınabilir. Bu cihetler dikkate alınmasızın noksan tahkikat ve inceleme ile ilk vurgun tarihinden dava tarihine kadar isteklerin ücret alacağı şeklinde hüküm altına alınmış olması doğru değildir. Kararın bu sebeplerden dolayı bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25.1.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.