T.C.

YARGITAY

9. Hukuk Dairesi

E: 1989/7628

K: 1990/118

T: 15.01.1990

Yargıtay içtihatları bölümü

Yargıtay Kararı

DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.

Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Dosyadaki bilgilerden, davalının 16.3.1988 tarihinde şiddetli geçimsizlik nedeniyle boşandığı, bu boşanma tarihinden 25 gün sonrada 11.4.1988 tarihinde boşandığı kocası ile tekrar evlendiği, evlenme tarihinden 5 gün sonra 16.4.1988 tarihinde iş aktini feshettiği ve isverence İş Kanununun 14. maddesi hükmü dikkate alınarak kendisine kıdem tazminatı ödendiği anlaşılmaktadır.

Davacı idare, davalının kanuna karşı hile kullandığını iddia ederek verdiği kıdem tazminatının istirdatını istemiştir.

Borçlar Kanununun 62. maddesinde, borçlu olmadığı şeyi ihtiyari ile veren kimse, hataen kendisini borçlu zannederek verdiğini ispat ettiği takdirde onu istirdata hakkı vardır. Olayda davalı, boşandıktan 25 gün sonra aynı adamla tekrar evlenerek iş aktini feshetmiştir. Gerçi bir kimsenin boşandığı karı veya kocasıyla tekrar evlenmesi mümkündür. Ancak, olayın cereyan tazına göre, davalının davranışını bu çerçevede de mütalaa etmek mümkün değildir. Kanunun verdiği hakkı kullanırken, iyiniyetli olmadığı anlaşılmaktadır. Bu itibarla davacı idarenin borçu olmadığı şeyi hataen verdiğinin ve bunu ispat ettiğinin kabulü gerekir. O halde istirdata karar vermek gerekir.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15.1.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.