 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1989/3391
K: 1989/3764
T: 20.04.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, fazla çalışma parası, zamlı ücret ve ücret farkı alacağı ile ikramiye, hatta ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeblere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- 2822 sayılı TİSGK.nun 61. maddesi hükmünce ifaya mahkum edilen tarafın en yüksek işletme kredisi faizi üzerinden temerrüt faizi ödemeye mahkum edilebilmmesi için uyuşmazlığın toplu iş sözleşmesinden kaynaklanmış olması gerekir. Olayda davacı muvakkat bekçi olarak işe alındığı halde tahmil-tahliye işçisi olarak çalıştırıldığını, buna rağmen daha yüksek olan tahmil-tahliye işçilik ücretinin verilmediğini, daha düşük olan bekçilik ücretinin verildiğini ve toplu iş sözleşmesi zamlarınında bekçilik ücretine uygulandığını bildirirek ikisi arasındaki ücret farkı ile yine toplu iş sözleşmeleri zammının bekçilik ücretine uygulanmasından doğan ücret farkını istemiştir. Bu durumda toplu iş sözleşmesi zamlarının uygulandığı, fakat düşük ücrete ilave edildiği bildirilmekle zamların verilmesi yönünden toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan bir uyuşmazlık bulunmadığının kabulü gerekir. Bu konuda çözümlenmesi gereken hususun davacının fiilen bekçi olarak mı, yoksa tahmil-tahliye işçisi olarak mı çalıştığının tespitidir. Bunun ise toplu iş sözleşmesi uygulamasından çıkan bir uyuşmazlık olarak kabulü mümkün değildir. Davada ancak Cumartesi günü çalışmaları için zamlı ücret ödenmesi ve fazla mesai saat ücretinin tesbitine ilişkin kısım toplu iş sözleşmesinden kaynaklanmaktadır. Şu halde az önce açıklanan hususlar dikkate alınarak toplu iş sözleşmesine dayanan ve toplu iş sözleşmesine dayanmayan alacak kısımları tefrik edilerek toplu iş sözleşmesine dayanmayan alacak kısmı için yasal % 30 faize hükmedilmek icabeder. Bu kısım içinde işletme kredisi faizine karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın yukarda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine oybirliğiyle karar verildi.