 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1989/3388
K: 1989/6079
T: 27.06.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı ihbar ve kıdem tazminatı, hafta tatili gündelikleri, komisyon ücreti, hafta tatili ve yıllık ücretli izin parasının ödetilmesine, davalı ve karşı davacı ise, davacının zimmetinde kalan paranın tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, esas davayı kısmen hüküm altına almış, karşı davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi için taraflar avukatınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm temyiz itirazları ile davalı ve mütekabil davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2- Davalı, davacının Suudi Arabistan'daki banka hesabına riyal olarak ödemeler yapıldığını bildirmiş ve buna ait İngilizce yazılı belgeler ibraz etmiştir. Bilirkişi bu belgelerin ingilizce olması nedeniyle dikkate almadığını belirtmiştir. Rapordan sonra davalı bunların Türçe tercümelerini ibraz etmiştir. Bu durumda sözü edilen TÜrkçe tercüme belgeler de dikkate alınmak suretiyle inceleme yapılması gerekirken, bundan zuhul ile hüküm tesisi doğru değildir.
3- Taraflar arasında yapılan protokole göre davacı Suudi Arabistan'da yapılacak olan okul inşaatlarının şantiye şefliği ve inşaat işlerini yapacaktır. Buna karşılık kendisine her ay 10.000 riyal ücret ödenecek ayrıca, kesin hesap sonucu belirecek kardan % 5 prim verilecektir. Öncelikle belirtmek gerekir ki Suudi Arabistan'daki çalışma şekli itibariyle davacının hafta tatili günlerinde çalıştığının ve fazla mesai yaptığını kesin ve inandırıcı belgelerle ispatı gerekir. Sadece tanık sözleriyle yetinilmek doğru olmaz. Davacı fazla mesai yaptığını ve hafta tatili günlerinde çalıştığını belgelerle ispat etmiş değildir. Kaldı ki işin tamamen kendi insiyatifinde olduğu da anlaşılmaktadır. Ve yaptığı işlerin karşılığı olarak ücretten başka prim de ödenmektedir. Yapılan iş, işçiliği gerektirmekte ise de, bunun zaman esasına dayanmadan bir nevi götürü şekilde yürütüldüğü görülmektedir. Bütün bu durumlar birlikte değerlendirildiğinde hafta tatili çalışma ücreti ile, fazla mesai ücretinin kabulünde isabet olamaz. Bu isteklerin reddi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.6.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.