* HARCIRAH YASASI

* BELİRLİ GÖREV BELGESİ

* GEZİCİ GÖREV

 

Davacı,  harcırah  alacağının  ödetilmesine  karar  verilmesini  istemiştir.  Yerel  mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm  süresi  içinde  davalı  avukatı  tarafından  temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

1- Davacı, davalı karayollarının 7. Bölge Müdürlüğü'ne ait  şantiyede  işçi  olarak çalışmakta iken, muhtelif tarihlerde  muhtelif  işyerlerine  gönderildiğini,  bu  nakillerde daimi  görev harcırahı ödenmesi gerekirken ödenmediğini iddia ederek, her nakil için daimi görev harcırahı istemiştir.

Davalı,  davacının  seyyar  görevle  vazife  gören  bir  kimse  olduğunu,  muhtelif şantiyelere gönderilmiş isede; ikametgahının  değişmediğini,  bu  durumda  daimi  görev  harcırahı alamayacağını savunarak davanın reddini talep etmiştir.

Gerçekten  6245  sayılı  Kanunun  49. maddesinde açıklandığı üzere asli görevleri gereği memuriyet  mahalli  dışında  ve  belirli  bir  görev  bölgesi (Merkez veya İl kuruluşlarına dahil birimlerde il sınırı, bölge şeklinde çalışan birimlerde  bölge  sınırı)  için  de  fiilen gezici  olarak  görev  yapan  memur  ve hizmetlilere gündelik ve yol masrafı ödenmez. Buna göre,  belirli  bir  görev  bölgesi  içinde  fiilen  gezici  olarak  görev  yapan  bir  kimsenin bu görev  bölgesi içinde başka bir şantiyeye gönderilmiş olması memuriyet mahalli dışında bir göreve daimi olarak gönderilmiş  sayılmayacaktır.  Olayda  davacının  belirli  bir  görev bölgesi içinde seyyar olarak görev  yaptığı  ve aynı  görev  bölgesi  içinde  muhtelif şantiyelere gönderildiği ileri sürülmektedir. Gerçekten durum böyle  ise,  davacının memuriyet  mahalli  dışında  başka  bir  işyerinde  daimi  olarak görevlendirildiğinden söz edilemeyecektir. Davalı, davacının yeni şantiyelere idarenin aracı ile götürülüp getirildiğini ileri sürmektedir. Şu halde, davacının seyyar görevli  olduğu  hakkında uyuşmazlık  varsa,  o  takdirde  bu konuda gerekli araştırma ve inceleme yapılarak, seyyar görevli  olduğu  anlaşılırsa,  davayı reddetmek gerekir. Bu hususlar gözönünde tutulmaksızın ve  Harcırah  Kanununun  3/g  maddesindeki  tarife bağlı kalınarak daimi görev harcırahına karar verilmiş olması doğru değildir.

2-  Davalı  temerrüde  düşürülmediğine  göre  dava tarihinden itibaren faize karar verilmesi gerekirken, daha önceki bir tarihten faiz yürütülmesi de hatalıdır.

Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye  iadesine,  1.6.1989  gününde  oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972