 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1989/2205
K: 1989/2554
T: 20.03.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, TİS ücret farkı ile yıllık ücretli izin parasından doğan alacağına ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalıya ait işyerinde mevsimlik işçi olarak çalışmakta iken 1979 yılı sezon sonunda hizmet aktinin askıya alındığını ve bu askıya alınma halinin 1985 tarihine kadar devam ettiğini, ancak, 1985 yılında tekrar mevsimlik işe girmekle birlikte bu defa ücretinin yeni işe giren işçi gibi verildiğini, oysa, başlangıç ücretinde 1979 ila 1985 yılları arasında yürürlükte bulanan TİS'lerinde öngörülen ücret zamlarının da nazara alınması gerektiğini bildirerek başlangıç ücretinin noksan tespitinden doğan ücret farklarını istemiştir.
Mahkeme, isteği kabul ederek gerçekleşen ücret zamına karar vermiştir.
Öncelikle belirtmek gerekir ki, mevsimlik işçiler için askı süresi kural olarak birbirini takip eden iki mevsim arasındaki süre olmak gerekir. Müteakip mevsimleri aşacak şekilde ve özellikle bu davada olduğu gibi 5-6 yıl devam edecek bir askı süresinden söz edilemez. Tarafların buna askı süresi demiş olmaları da bu sonucu değiştirmez. Bu nedenle davacı yeni işe girdiği tarihteki başlangıç ücretinin 5-6 sene içindeki TİS'leri ile getirilen zamlarla oluşan ücret seviyesinde olması gerektiğini ileri süremez. Bunu ileri sürebilmesi için TİS'de kendisine hak veren bir hükmün bulunması gerekir. Dosyada mevcut ve iddia olunan dönemlerle ilgili TİS'lerinde ise böyle bir hüküm mevcut değildir.
Ancak, TİS'lerindeki mevcut hükümler birbirini takip eden mevsimlik işlerde çalışan işçilerin yeni mevsimlik işin başlangıcında verilecek ücreti ve sendikaya üye olmaları halinde bu TİS zamlarının kendilerine uygulanacağını düzenlemiştir ki, davacının durumu da hükümlere uymamaktadır. İddianın hukuki bir dayanağı yoktur. İsteğin reddi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.3.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.