 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1988/9845
K: 1988/12249
T: 20.12.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, hafta tatilinin pazar günü olduğunu tespitine karar verilmesini istemiştir,.
Yerel mahkeme, istek gibi karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : İşyerinde uygulanmakta olan 1.3.1987 - 28.7.1989 yürürlük süreli TİS'nin 31'inci maddesinde hafta tatilinin pazar günü olduğu, Cumartesi günün de akti tatil günü olduğu yazılıdır. Davacı Sendika TİS'nin bu hükmü uyarınca işyerinde işçilere Pazar gününün hafta tatili günü olarak uygulanması gerektiğinin tespitini istemiştir. Davalı ise, savunmasında işyerinde vardiya düzeni ile çalışıldığını, bu tüm çalışan işçilere, Pazar günü ve Cumartesi gününü karşılayacak şekilde hafta içinde izin verildiğini ve bu çalışma düzeninin TİS'nın 26'ıncı maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak yapıldığını, bu nedenle davanın yerinde olmadığını belirtmek istemiştir. Gerçekten TİS'nin 31'inci maddesindeki "Hafta tatili Pazar günüdür, Cumartesi akdi tatil günüdür" sözlerinin vardiya düzeni dışında normal çalışan işçiler için söz konusu olduğu açıktır. Bu itibarla normal düzende çalışan işçiler yönünden taraflar arasında bu konuda bir uyuşmazlık olmaması gerekir. Şu halde konunun vardıya düzeninde çalışan işçiler için önem taşıması icap eder ve taraflar arasındaki uyuşmazlığı böyle anlamak gerekir. 23.3.1973 gün ve 7/6016 sayılı Kararname ile 4.4.1973'te yürürlüğe konulan "Postalar Halinde İşçi Çalıştırılarak Yürütülen İşlerde Çalışmalara İlişkin Bazen Özel Usul ve Kurallar Hakkında Tüzük'ün 2'ınci maddesinde postalar halinde çalıştırılacak işçilerin işe giriş ve çıkış saatlerinin, ara dinlenmelerinin ve hafta tatillerinin işverence düzenleneceği açıklandıktan sonra l0'uncu maddesinde de postalar halinde işçi çalıştırılarak yürütülen işlerde işçilere haftanın bir gününde nöbetleşme yoluyla hafta tatili verilmesinin zorunlu olduğu belirtilmiştir. TİS'nin 26'ncı maddesinde de haftalık çalışma sürelerinin ve vardiya çalışmalarında vardıya sayıları ile saatlerinin işveren tarafından düzenleneceği öngörülmüştür. Aynı Sözleşme'nin 25'inci maddesinde normal çalışma süresi belirtildikten sonra, vardiyalı işçilere de haftada 2 gün tatil yaptırılacağı kararlaştırılmış, cumartesi günü (vardiyalı işlerde karşılığı gün) denilmek suretiyle vardiyalı çalışan işçilerin, akti ve kanuni tatil günlerinin mutlak olarak pazar ve cumartesi günleri olmayacağı, cumartesi ve pazar çalıştırıldığı taktirde, bu günlere karşılık hafta içinde izin verileceği vurgulanmak istenmiştir. Böylece TİS'nin 25, 26, ve 31'inci maddelerinin birlikte incelenmesinden vardiyalı işçiler için pazar gününe bir özellik tanınmadığı, pazar ve cumartesi günleri çalışan vardiyalı işçilerin hafta tatili gününün normal haftalık çalıştığı günleri takip eden gün olmak gerektiği ve ancak cumartesi günü karşılığının, hafta tatili günün karşılığı olan günden önce verilmesi icap ettiği sonucuna varılmaktadır. Bu düzenlemede de yasaya, ilgili tüzüğe ve sözü edilen TİS hükümlerine bir aykırılık yoktur. Aksine uygunluk vardır. Bu durumda mahkemenin işyerinde hafta tatilinin pazar günü olduğunun tespitine şeklindeki kararın bozularak kaldırılmasına ve az önce açıklanan biçimde uygulama yapılması gerektiğinin tespitine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Mahkemenin 12.7.1988 tarihli kararının BOZULARAK kaldırılmasına, işyerindeki vardiyalı işçilerin hafta tatili günlerinin TİS'da öngörülen haftalık normal çalışma süresin takip eden gün olduğunun tespitine ve tarafların yaptıkları yargılama giderlerinin takdiren kendi üzerlerinde bırakılmasına, 24.800 lira avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine KESİN olarak 20.12.1988 gününde karar verildi.