 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1988/9596
K: 1988/11849
T: 12.12.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ücret alacağı ile yıllık ücretli izin parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, duruşmalı olarak davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK'nin 435.maddesi uyarınca duruşma isteğinin süreden reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten ve temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında (2) yıllık bir sözleşme yapılmıştır. Takriben 6 ay çalıştıktan sonra hizmet akti davacı tarafından haklı nedenle feshedilmiştir. Bu durumda davacı, bakiye süre için ücret talep etmekte haklıdır. Ne var ki, Borçlar Kanunu'nun 325. maddesine göre, davacı iş yapamadığından dolayı tasarruf ettiği yahut diğer bir iş ile kazandığı ve kazanmaktan kasten feragat ettiği şeyi mahsup ettirmeye mecburdur. Bu madde çerçevesinde bir araştırma ve inceleme yapılmadan takriben bakiye 1,5 yıllık ücretin tamamına karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırıdır.
3-İş Kanunu'nun 49.maddesine göre yıllık ücretli izine hak kazanabilmek için en az bir yıl çalışmış olmak gerekmektedir. Davacının çalışması bir yılı doldurmadığından yıllık ücretli izine hak kazanmadığı halde, izin ücretine karar verilmiş olması da keza Yasa'ya aykırıdır. Sözleşmenin çalışmayan süresi yıllık ücretli izin hakkının gerçekleşmesinde dikkate alınmaz.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.12.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.