 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1988/401
K: 1988/2307
T: 03.03.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA: Davacı, kıdem tazminatı farkının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR: Davacı, Etibank'a ait Murgul Bakır İşletmesi'nde çalışmakta iken 1968 yılında davalı Karadeniz Bakır İşletmesi'ne devredilmiş ve bu devir işlemi 1972 yılına kadar sürmüştür. Davacı devir işlemlerinin sürdüğü bu dönemde 4.1.l971 tarihli dilekçe ile Karadeniz Bakır İşletmesi'ne başvurarak orada çalışmak istediğini bildirmiş, 5.1.1971 tarihli onay üzerine de 20.l.l97l tarihinde davalı nezdinde çalışmaya başlamış, buradaki çalışması sonunda 22.8.l983 tarihinde emeklilik nedeni ile işyerinden ayrılmıştır. Davalı kendisine 20.1.1971 tarihi ile emekli olduğu tarih arasındaki hizmet süresi için kıdem tazminatı ödemiş, Etibank hizmeti için kıdem tazminatı ödememiştir. Davacı Etibank'taki hizmet süresinin birleştirilmesi sureti ile kıdem tazminatı istemiştir. Davacının çalıştığı işyerinin Etibank'tan davalıya devredildiği ve davacının da devirle birlikte yeni işveren nezdinde çalışmaya devam ettiği 4.1.1971 tarihli dilekçesinin bu devir işlemini tamamlar nitelikte olduğu anlaşılmaktadır. Davacının çalışmasında ara verme olmamıştır. Böyle olunca kayıtlardaki 1.2.1971 tarihinde istekli terk şerhi önem taşımaz ve Etibank'ta geçen hizmetinin de kıdem tazminatında değerlendirilmesi gerekir. Yazılı şekilde isteğin reddi doğru değildir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarda belirtilen nedenlerle BOZULMASINA 3.3.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.