 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1988/3259
K: 1988/5092
T: 28.04.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar, kıdem tazminatı, temettü ikramiyesi, yıllık ücretli izin parası, manevi tazminat ile ücret ve diğer sosyal yardımlardan doğan alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Borçlar Kanunu'nun 45. maddesi hükmünce şahsi menfaatleri haleldar edilen kimse, manevi tazminat isteyebilir. Ancak ortada ağır bir zarar ve kusur bulunmalıdır. Somut olayda, davalının davacının şahsi menfaatlerini haledar eden ağır bir kusurunun ve bunun sonucu olarak davacı işçinin ağır bir zarara uğradığının kabulü mümkün değildir. Bu itibarla, davacının manevi tazminat isteğinin reddi gerekirken, İş Kanunu'nun 13 maddesi son fıkrası hükmünden söz edilerek manevi tazminatın hüküm altına alınmış olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma dışında kalan kısmın ONANMASINA, 28.4.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.