 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1988/13102
K: 1988/13021
T: 30.12.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kötüniyet tazminatı, fazla çalışma parası ile hafta ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacının bir kısım işçilerle birlikte 6-7 Ocak 1987 günlernde ekmek fabrikası işyerine geldikleri halde işbaşı yapmıyarak fabrika civarında bekledikleri ve böylece üretimi olumsuz yönde etkiledikleri, işverenin ikaz ve ihtarlarına rağmen işbaşı yapmamada direndikleri, işyerinde işveren vekili ve diğer çalışanların düzenledikleri tutanaklar ile iş müfettişinin işveren nezdinde yaptığı tetkik sonucu düzenlediği tutanak emniyet amirliği ile yapılan yazışmalar, şahit ifadeleri ve tüm dosya münderecatı ile anlaşılmaktadır. Davacı bu direniş sebebini açıklamamıştır. Sadece tutanaklarda bu işçilerin işyerinde geçici olarak çalıştıkları, kadroya alınmalarını istedikleri, tesbit edilebilmektedir. İşverenin ise, davacı ve arkadaşlarını sendikaya üye oldukları için işten çıkardığı yolunda yeterli delil mevcut değildir. Bu iddia somut bir şekilde ortaya konulup isbat edilmemiştir. Gerçi davacı şahitleri sendikaya üye oldukları için çıkarıldıklarını söylemişlerse de bu şahitlerden ikisi esasen üye oldukları iddia edilen sendika görevlisi veya temsilcisi kişiler olup, ifadeleri de duyguya müstenit bulunmaktadır. üçüncü şahit ise daha önce aynı sebeble işten çıkarıldığını bildiren kişidir. Bu itibarla sözü edilen şahitlerin beyanlarına göre hüküm tesis edilemez. Gazete haberinin de yeterli bir delil olarak kabulü isabetli görülemez. Böylece davacının ihtara rağmen verilen işi yapmadığı ve bir kısım arkadaşları ile birlikte direnişe geçtiği, bunun da 2822 sayılı T.İ.S G.L.K. 45. maddesinin 1. fıkrasındaki durum ile, 1475 sayılı İ.K.nun 17/11. bendinin (g) fıkrasındaki durumu oluşturacağından işverenin hizmet aktini bildirimsiz ve tazminatsız olarak feshetmekte haklı olduğunun kabulü gerekir. Mahkemenin yazılı şekilde kötüniyet tazminatına karar vermiş olması isabetsizdir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda 2. bentte gösterilen sebepten BOZULMASINA, bozma dışında kalan kısmın ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 30.12.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.