 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1988/10806
K: 1989/411
T: 26.01.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile ücret ve ikramiye alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdakİ bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - 1475 sayılı İş Kanunun 17/11. maddesinin (f) fıkrasında işçinin işverenden izin almaksızın veya haklı bir sebebe dayanmaksızın bir ayda (3) iş günü işine devam etmemesi işverene bildirimsiz ve tazminatsız fesih hakkı verir. Buradaki (bir ayda) sözcüğünü takvim ayı olarak veya işçinin işyerine girdiği günden başlıyarak hesap edilmesi gereken bir süre olarak anlamamak icap eder. Bu itibarla (3) iş günü devam etmeme halinin bir aylık zaman dilimi içinde, yeni 30 gün içinde gerçekleşmiş olması yeterlidir. Olayda davacı 22.9.1987,30.9.1987 ve 9.10.1987 iş günlerinde işine devam etmemiştir. Devamsızlığı gösteren bu üç işgünü bir aylık süre içinde oluşmuştur. Bu durumda işveren davacını hizmet aktini bildirimsiz ve tazminatsız olarak feshetmekte haklıdır. Mahkemenin bir aylık süreyi yazılı şekilde hesap ederek kıdem tazminatına karar vermiş olması bozmayı gerektirmiştir. Dairemizin yerleşmiş uygulamaları bu yöndedir. Kaldı ki davacının işyerine giriş tarihi 1.5.1985 tarihi olmayıp kesintisiz devam eden hizmetinin kıdem tazminatına esas alınan sürenin başlangıcı olan 11.12.1980 tarihidir. Buna göre ve kabul şekli itibariyle de üç gün işe devam etmeme hali bir aylık süre içinde kalmaktadır.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 26.1.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.