 |
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
Esas No : 1996/2984
Karar No : 1996/3266
Tarih : 31.05.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Atatürk'e hakaret, Cumhuriyet'i tahkir ve hakime gıyabında hakaret suçlarından sanık K.'nin beraatine dair, Boğazlıyan Ağır Ceza Mahkemesi'nin 28.12.1995 gün ve 1994/22-1995/80 sayılı kararın;
Tüm dosya münderecatı ile müştekinin iddiasını teyid eden tanıklar K. ve Ö.'nün beyanları nazara alınmadan sanığın mahkumiyeti yerine yazılı şekilde beraatine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, CMUK.'nun 343. maddesi gereğince bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı'nın 08.05.1996 gün ve 9406 sayılı yazılı emrine atfen, C. Başsavcılığı'nın 15.05.1996 gün ve Y.E. 48971 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla incelendi.
KARAR : CMUK.'nun 343. maddesinde yer alan yazılı emirle bozma olağanüstü bir temyiz yolu olup, madde metninde hakim tarafından ve mahkemelerce verilen ve Yargıtay'ca incelenmeksizin kesinleşen karar ve hükümlerde "Kanuna muhalefet" edilmesi halinde Adalet Bakanı'nın, o karar veya hükmün bozulması için Yargıtay'a başvurmak üzere C. Başsavcılığı'na yazılı emir verebileceği belirtilmektedir.
CMUK.'nun 307. maddesinde hukuki bir kuralın uygulanmaması yahut yanlış uygulanması kanuna muhalefet olarak tanımlanmış, aynı yasanın 308. maddesinde ise gösterilen sekiz halde kanuna mutlaka muhalefet edilmiş sayılacağı bildirilmiştir.
26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı'nda da kanuna muhalefet halleri açıklanmış ve bu hallerin uygulamadaki yanlışlıklar ile esas hükme etkili olan usul yanlışlıklarından ibaret ve sınırlı olduğu belirtilmiştir.
SONUÇ : Bu nedenle, tüm deliller toplanıp değerlendirilmesi yapıldıktan sonra verilen ve Yargıtay'ca incelenmeksizin kesinleşen hükümlerde delil takdirinde hataya düşüldüğünden bahisle yazılı emir yoluna başvurma mümkün olmadığından, Adalet Bakanlığı'nın yazılı emrine atfen düzenlenen C. Başsavcılığı'nın tebliğnamesindeki bozma istemi yerinde görülmediğinden REDDİNE, dosyanın gereği için Yargıtay C. Başsavcılığı'na TEVDİİNE, 31.05.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.