 |
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
Esas no : 1995/126
Karar no : 1995/2462
Tarih : 07.04.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Basın yoluyla Türkiye Cumhuriyeti Devletinin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğü aleyhine bölücülük propagandası yapmaktan sanıklar Ali Rıza Tura, Mehmet Şadi Ozansü, Hasan San, Mehmet Yalçınkayalar ve Ömer Sungur Savran'ın yapılan yargılamaları sonunda; Mahkumiyetlerine dair İSTANBUL 1 Numaralı Devlet Güvenlik Mahkemesinden verilen 2.6.1994 gün ve 1992/326 esas, 1994/131 karar sayılı hükmün duruşmalı olarak Yargıtayca incelenmesi sanıklar vekilleri tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle usulüne uygun olarak yapılan tebligat üzerine sanık Mehmet Şadi Ozansü vekili Av.Kamber Soypak'ın sanığın vekilliğinden çekildiğini bildirmesi nedeniyle bu sanık hakkındaki incelemenin duruşmasız, diğer sanıklar hakkında ise duruşmalı olarak yapılan inceleme sonunda aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR : Yerinde görülmeyen sair itirazların reddine; Ancak:
Süreklilik gösteren Yargısal kararlarda da belirtildiği gibi TCK.nun 59. maddesi mahkemenin takdirine bağlı hususlardan olmakla beraber, bir atıfet maddesi bulunmayıp denetime tabidir. Bu nedenle takdir hakkı kullanırken gösterilen nedenlerin inandırıcı ve geçerli olması, dosya içeriğine, hak ve nesafet kurallarına uygun bulunması gerekmektedir.
Somut olayda ise mahkemece sanıklar hakkında TCK.nun 59. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilirken suça ilişkin olarak açıkça ikrarda bulunmadıkları ve duruşmaları sürekli şekilde takip etmediklerigerekçelerine dayanıldığı görülmektedir. Oysa sanıkların suça konu yazının kendileri tarafından yazıldığına ilişkin açıklamalarının ikrar niteliğinde olması, duruşmayı sürekli biçimde izlemelerinde yasal açıdan zorunluluk bulunmaması hususları nazara alındığında mahkemece TCK.nun 59. maddesinin uygulanması isteğinin yasal ve yeterli görülmeyen gerekçelerle reddine karar verilmesi,
SONUÇ : Kanuna aykırı ve sanıklar vekillerinin temyiz dilekçeleri ile vekilinin duruşmalı inceleme sırasında ileri sürdüğü temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 7.4.1995 gününde oybirliği ile karar verildi.