 |
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
Esas no : 1994/7444
Karar no : 1994/10325
Tarih : 07.12.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : 213 sayılı Vergi Usul Kanununa muhalefetten sanıklar Ali Menteşoğlu, Yaşar Menteşoğlu, Tamer Menteşoğlu ve İbrahim Menteşoğlu'nun yapılan yargılamaları sonunda; Sanıklardan Yaşar Menteşoğlu ve Tamer Menteşoğlu4nun beraatlerine, diğer sanıkların ise mahkumiyetlerine dair FATİH 1.Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 15.12.1993 gün ve 1991/99 esas, 1993/981 karar sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi müdahil vekili ile mahkum olan sanıklar vekili tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Oluşa, dosya kapsamına, sanıklar hakkında düzenlenen iddianameye göre, 1918 sayılı Kanununun 45/2. maddesinin "Şu kadarki bu fiillerin ayrıca suç teşkil etmesi hallerinde buna ilaveten ilgili kanun hükümleri de tatbik olunur" şeklindeki hükmüne ve benzer olaya ilişkin olarak Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca ittihaz olunan 21.11.1991 gün ve 3/4 sayılı kararına göre, sanıkların eylemlerinin vergi iadesine konu olan belgelerin incelenip değerlendirilmesi sonucu 1918 sayılı kanunun 27/2-3. maddesine uygunluğu bakımından ayrıca kamu davası açılmasının engellenemiyeceği nazara alınarak yapılan incelemede:
1) Elde edilen delillerin hükümlülüğe yeter nitelik ve derecede bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, müdahil vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile sanıklar Yaşar ve Tamer Menteşoğlu'na ilişkin beraat hükmünün tebliğnamedki düşünce gibi ONANMASINA,
2) Müdahil vekili ve sanıklar vekilinin Ali Menteşoğlu ve İbrahim Menteşoğlu ile ilgili temyizlerine gelince:
Sanıkların dava konusu eylemlerinin ihracatı geliştirmek için muayyen koşulların gerçekleşmesi halinde ihracatçılara ödenmesi öngörülen vergi iadesi almak amacına yönelik olup, vergi iadesinin 213 sayılı Kanunun 1. maddesi kapsamındaki vergi, resim ve harç niteliğinde bulunmaması nedeniyle bu kanun açısından bir suç teşkil etmeyeceği gözetilmeden, beraatleri yerine mahkumiyetlerine karar verilmesi,
SONUÇ : Kanuna aykırı ve müdahil vekili ile sanıklar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepden dolayı BOZULMASINA, 7.12.1994 gününde oybirliği ile karar verildi.