 |
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
E. 1994/13501
K. 1995/318
T. 23.1.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
466 SAYILI KANUNA GÖRE TAZMİNAT İSTEMİ
(Başvuru süresi)
KARAR ÖZETİ: 466 sayılı Kanunun 2. maddesinde öngörülen süre, beraat kararının kesinleştiğinin sanığa tebliğinden itibaren başlar. Beraate ilişkin kararın sanığın ve vekilinin yüzlerine karşı tefhim edilmesi veya yokluklarında verilmesi bu durumu etkilemez.
(466 s. KDYTK. m. 2)
Haksız olarak tutuklu kaldığı günler için 466 sayılı Kanun gereğince tazminat isteğinde bulunan Halil'in, bu isteğinin kısmen kabulüne, kısmen reddine dair, (Ankara 6. Ağır Ceza Mahkemesi)' nden verilen 22.12.1993 gün ve 19931172 esas, 19931207 karar sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili ile davalı vekili tarafından istenilmiş olduğundan; dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek, gereği düşünüldü:
Yerinde görülmeyen sair itirazların reddine. Ancak; Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 28.11.1988 gün ve 1988/ 9-447-502 sayılı kararında da belirtildiği üzere, beraate ilişkin kararın ister sanığın, isterse vekilinin yüzlerine karşı tefhim edilsin veya isterse yokluklarında verilsin, 466 sayılı Kanunun 2. maddesinde öngörülen sürenin, beraat kararının kesinleştiğinin, sanığa tebliğinden itibaren başlayacağı gözetilmeden, davacının Ankara Sıkıyönetim Komutanlığı Askeri Mahkemesi'nin 1980/1094-33 sayılı dava dosyası nedeniyle gözaltında ve tutuklulukta geçirdiği günlere ilişkin tazminat isteğinin yazılı şekilde reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve davacı vekili ile davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı istem gibi (BOZULMASINA), 23.1.1995 gününde oybirliği ile karar verildi.