 |
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
Esas No: 1993/4926
Karar No: 1994/233
Tarih: 27.01.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : 213 sayılı Vergi Usul Kanununa muhalefetten sanıklar İsmet Yarıkkaya, Mehmet zeki Yarıkkaya ve Yavuz Atmaca'nın yapılan yargılamaları sonunda; sanıklardan Mehmet Zeki Yarıkkaya ve Yavuz Atmaca'nın beraatlerine, diğer sanığın ise mahkumiyetine dair ŞİŞLİ 4. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 25.2.1993 gün ve 1991/1119 esas, 1993/131 karar sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi müdahil ile sanık İsmet Yarıkkaya vekilleri tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : 1- Sanıklar Mehmet Zeki Yarıkkaya ve Yavuz Atmaca'nın şirketi idare yetkililerinin bulunmadığı, bu nedenle müsnet suçun oluşmadığı gerekçeleri gösterilerek, mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, müdahil vekilinin bu sanıklara yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle haklarındaki beraat hükmünün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
2- Sanık İsmet Yarıkkaya'ya yönelen temyize gelince;
231 sayılı Kanunun 360/2. maddesi uyarınca keyfiyetin ilanına karar verilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
Sanığın yöneticisi bulunduğu Yarıkkaya Oto ve İş Makinaları Yedekparça Sanayii A.Ş.'nin sahte fatura düzenlediği konusunda dosya içerisinde mahkumiyete yeterli belge ve bilgi bulunmamakla birlikte, sanıktan 7.3.1990 günlü yoklama fişi ile şirkete ait 198/takvim yılı defter ve belgelerini 15 gün içinde gelirler kontrolörlüğüne ibraz etmesi istenildiği, sanığın 21.3.1990 günlü dilekçe ile; 6.9.1989 tarihinde tutuklu olarak Diyarbakır'a gittiğini, bu arada meydana gelen karışıklık nedeniyle defterlerinin bilgisi dışında kaldığını, en kısa zamanda belgeleri bulup getireceğini bildirdikten sonra; işyerinde 30.3.1990 günü yangın çıktığı, defter ve belgelerinin yandığı konusunda tesbit yaptırarak ibrazdan kaçındığının anlaşılması karşısında bu gibi ahvalde Vergi Usul Kanununun 139. maddesine uygun tebligat aranmayacağından ve defter ve belgelerin bu şekilde yetkililere ibraz edilmemesi ile 213 sayılı Kanunun 344/6. maddesinde öngörülen mefruz vergi ziyaı söz konusu olacağından, müsnet suçun oluştuğu anlaşılmakla, sanık İsmet vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile,
SONUÇ : Usul ve kanuna uygun olan, defter ve belgeleri ibraz etmemek suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün ONANMASINA, 27.1.1994 gününde oybirliği ile karar verildi.