 |
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
E: 1989/39
K: 1989/1181
T: 02.03.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : 1475 Sayılı Kanuna muhalefetten sanıklar D. O. ve M.Y.'nin yapılan yargılamaları sonunda; Mahkumiyetlerine dair ... Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 22.10.1987 gün ve 1986/252 esas, 1987/718 karar sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi sanıklar tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Sanık D. O.'nun içtima sonucu 30 ay hapis ve 45.000.-lira ağır para cezasıyla diğer sanık M.Y.'nin ise 39 ay hapis ve 69.999 lira ağır para cezasıyla mahkumiyetlerine karar verildiği cihetle tebliğnamedeki TCK.nun 77/1. maddesine muhalefet edildiği yolundaki görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanıklara isnat edilen suçun vasfının belirlenmesinde, sübutunun kabulünde ve sair hususlarda yasaya aykırı bir yön görülmediğinden, sanıkların varit bulunmayan sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak:
1 - İddia ve tüm dosya kapsamına nazaran, sanıkların aynı kasıt altında aynı zaman ve mekanda 12 müştekiyle konuşup kendilerini kandırdıkları ve müştekilerin aralarında topladıkları 3.750.000.- lirayı sanıklara verdikleri anlaşıldığı cihetle, bu 12 müştekiye karşı vaki eylemlerinden dolayı TCK.nun 503. maddesine dayanılarak tayin edilecek cezanın aynı Kanunun 80. maddesiyle artırmaya tabi müteselsil tek suçu oluşturacağı ve buna göre de TCK.nun 522. maddesinin tartışılması gerekeceği gözetilmeden suçun her müştekiye karşı ayrı ayrı işlendiğinin kabulüyle yazılı şekilde uygulama yapılması,
2 - Sanıklardan M.Y.hakkında müştekiler M.B., E.A. ve M.D. ile ilgili olarak 19.9.1986 günlü ek iddianame ile açılan dava nedeniyle müştekilerin sanığa para verdikleri tarihler ve yerler kesinlikle belirlenmeden ve bu müştekilerle ilgili olarak da TCK.nun 80. maddesi uyarınca uygulama yapılması gerekip gerekmiyeceği karar yerinde açıklanıp, tartışılmadan sanık M.Y.'nin bu üç müştekiyi de ayrı ayrı dolandırdığının kabulü ile hüküm tesisi,
Kanuna aykırı ve sanıklar D.O. ile M.Y.'nin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 2.3.1989 gününde oybirliği ile karar verildi.