DAVA  : 1475 sayılı Kanuna muhalefetten ...Belediye Başkanlığının anılan kanunun 108-98-C maddesi uyarınca Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Gaziantep Bölge Müdürlüğünce 8.2.1989 gün ve 1496 sayılı kararla verilen idari para cezasına vaki itirazın kabulü ile anılan kararın kaldırılmasına ilişkin Gaziantep 1. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 26.5.1989 gün ve 1989/311-1326 sayılı kararın:

Tüm dosya münderecatına nazaran,

1475 sayılı Kanunun 25. maddesinde işyerinde istihdam edilecek hükümlü sayısının tesbitinde sürekli işlerde çalıştırılan geçici ve daimi işçi sayısı toplamı üzerinde hesaplanacağına dair hükmüne aykırı olarak, geçici işçi sayısının hesaba alınamayacağı görüşünden hareketle vaki itirazın reddi yerine yazılı şekide kabulüne karar itirazın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar itihazında isabet görülmediğinden bahisle CMUK.nun 343 maddesi gereğince bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı'nın 11.12.1989 gün ve 62998 sayılı yazılı emrine atfen Cumhuriyet Başsavcılığının 14.12.1989 gün ve Y.E. 2794 sayılı tebliğnamesi ile Daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla, yazılı emir kapsamıyla sınırlı olarak yapılan inceleme sonunda:

1475 sayılı İş Kanununun 25. maddesi, çalıştırılacak eski hükümlü adedinin tesbitinde (Daimi İşçi Sayısı esas alınır) hükmünü ihtiva etmektedir. Aynı kanunun 8. maddesinde ise, nitelikleri bakımından en çok 30 işgünü süren işlerin (Süreksiz iş), bundan fazla sürelerin de (Sürekli iş) olduğu açıklanmıştır.

Kanunun 25. maddesinde yazılı (Daimi işçi) sözcüğünden ne kastedildiği yolunda herhangi bir açıklık bulunmamakla beraber, süresi belirli olmayan iş sözleşmelerine göre çalışan ve çalışmalarında devamlılık bulunan işçilerin, daimi işçi olarak kabulü, bunun dışında da, işin niteliği itibariyle belirli süre devam edip son bulan işlerde çalışanların ise daimi işçi sıfatını taşımadıklarının kabulü gerekir.

(Daimi işçi) ve (Sürekli iş) kavramları birbirinden tamamen ayrı kavarmlardır.

1475 sayılı Kanunun 25. maddesinin, eski hükümlerin mesleğe ve topluma kazandırılması amacını güttüğü kuşkusuzudur. Geçici işlerde, eski hükümlü çalıştırılarak, bir süre sonra işin hitama erdiğinden bahisle bu kişilerin işlerine son verilmesi yasanın amacına ters düşer.

Yasa kurallarının, yasanın kendi sistematiği içinde geçekleştirmek istediği amaca uygun şekilde yorumlanması gerekir. Görüldüğü gibi; eski hükümlü çalıştırılmasının temel koşulu olan elli işçinin saptanmasında, sadece daimi işçilerin dikkate alınacağı 25. maddede açıkça belirtilmiştir. Uygulamada da, yasa koyucu tarafından, iş yasalarında daha evvel rastlanmayan (Daimi işçi) tabiriyle, belirsiz süreli hizmet sözleşmeleri ile çalışan işçilerin kastedildiği kabul edilmektedir.

Dosya kapsamından ve özellikle İş Müfettifişi tarafından mahallinde düzenlenen 10.11.1988 günlü tutanaktan, işyerinde çalışmakta bulunan işçilerden sadece (47) adedinin daimi işçi olduğu, diğerlerinin geçici işçi statüsünde bulunduğu anlaşılmaktadır.

Açıklanan sebeplerle, geçici işçilerin 1475 sayılı Kanunun  25. maddesinde yazılı (Daimi işçi) olarak kabulüyle, bunların eski hükümlü oranının belirlenmesinde esas alınması mümkün bulunmamaktadır.

Dairemizin emsal kararları da bu doğrultuda olduğu cihetle, Gaziantep 1. Sulh Ceza Mahkemesince ittihaz olunan 26.5.1989 gün ve 1989/(311-1326 sayılı itirazın kabulüyle idari para cezasının kaldırılmasına mütedair kararda yasaya aykırı bir yön görülmediğinden yazılı emra atfen düzenlenen tebliğname ile vaki istemin REDDİNE, dosyanın gereği için Yargıtay C.Başsavcılığına iadesine, 20.12.1989 gününde oybirliği ile karar verildi.

 

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972