 |
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
E: 1988/954
K: 1988/5109
T: 09.05.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : 1475 sayılı Kanuna muhalefetten sanık Temel Hakkı Karahasan'ın yapılan yargılaması sonunda; Mahkumiyetine dair TRABZON 1. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 2.7.1987 gün ve 1983/694 esas, 1987/237 karar sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi sanık vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığından tebliğnama ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : 1475 sayılı Kanunun 85. maddesi, bazı istisnalar dışında, işçilere iş ve işlere işçi bulmak için faaliyet gösterilmesini, çalışılmasına veya bu maksatla özel büro açılmasını yasaklamış, 105. maddesinin 2. fıkrası ise çalışma ve faaliyetin dış ülkelere işçi göndermek amacıyla yapıldığının tesbiti halinde verilecek cezayı belirlemiştir.
Görüldüğü gibi sanığa isnat edilen 1475 sayılı Kanuna muhalefet suçunun oluşabilmesi için, dış ülkelere işçi göndermek amacıyla faaliyet gösterdiğinin, çalışmalar yaptığının veya bu maksatla özel büro açtığının tesbit edilmesi gerekir.
Dosya kapsamından; özel büro açtığı yolunda herhangi bir iddia ve delil bulunmayan sanığın, Ankara'daki bir şirketten bahsederek yurtdışına işçi gönderebileceğini bildirip bazı kişilerden masraf karşılığı diyerek paralar aldığı ve vaadini yerine getirmediği için de şikayet üzerine yakalandığı anlaşılmaktadır.
Sanığın yurtdışına işçi göndermek amacıyla pasaport çıkarmak, vize yaptırmak, işverenle muhabere yapmak, mukavele imzalatmak ve benzeri çalışma ve faaliyet olarak değerlendirilebilecek işlemler yapıp yapmadığı araştırılıp belirlenmeden ve bu haliyle eyleminin TCK.nun 503. maddesi çerçevesinde değerlendirilip tartışılması gerekeceği, dairemizin ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun devamlılık arzeden kararlarının da bu doğrultuda bulunduğu gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı, sanık ve vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı tebliğnamedeki isteme uygun olarak (BOZULMASINA), 9.5.1988 tarihinde oybirliği ile karar verildi.