K. K. ile D. K. aralarındaki elatmamn önlenmesi davasının görev yönünden reddine dair Sarız Asliye Hukuk Hâkimliğinden verilen 17.03.2004 gün ve 72/39 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla, dosya incelendi, gereği düşünüldü:

Davacı vekili, dava dilekçisinde mevkii ve sınırlarını açıladığı taşınmaza ve gelip geçmekte olduğu yola davalının yaptığı müdahalenin önlenmesine, duvarın kaline karar verilmesini istemiştir.

Davalı D. K. 11.09.2003 tarihli yargılama oturumda "davayı kabul etmediğini, çekişme konusu duvarın tamamının kendi arazisinde kaldığını herhangi bir tecavüzünün söz konusu olmadığını, belirterek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.

Mahkemece, "TMK.nun 705. maddesi gereğince mülkiyetin, ancak tescille doğabileceğini, Tapu Sicil Müdürlüğü'nden gelen yazıya göre taşınmaz tapusuz olup, mülkiyetin korunmasından ziyade davanın zilyetliğin korunması davası olduğunu, 04.12.1998 tarih 4/3 sayılı Yargıtay İçtihatı Birleştirme kararı uyarınca, mülkiyet hakkının tescil kararının kesinleşmesinden sonra doğabileceğini" gerekçe göstermek suretiyle dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Mahkemece; gösterilen gerekçeye katılmak mümkün değildir. Davacı vekili dava dilekçesinde; davalının duvar yaptığı yerin vekil edenine baba ecdadından kaldığını, buraya taş duvar örmek suretiyle müdahale ettiğini, aynı zamanda geçiş yolunu daralttığını açıklamak suretiyle müdahalenin önlenmesi ve kal isteğinde bulunmuştur. Gerek davacı tarafın açıklamaları ve gerekse davalının yargılama tutamağına geçen beyanlarına göre, uyuşmazlık ayni hakka dayalı olup, TMK.nun 682 (MK.nun 618). maddesi çerçevesinde çözümlenmesi gerekir. Her ne kadar keşif yapılmamış ve delil toplanmamış ise de, taş duvar örülen yerin taraflar dışında üçüncü şahıslarla bir ilgisinin bulunmadığı açıktır. Bu bakımdan davanın TMK nun 981. ve devamı maddelerinde öngörülen " zilyetliğin korunması" davası olarak nitelendirilerek görevli mahkemenin Sulh Hukuk Mahkemesi olduğu gerekçesiyle davanın görev yönünden reddine karar verilmiş olması doğru değildir. TMK.nun 683. maddesi uyarınca iddia ve savunma doğrultusunda taraf delillerinin toplanması, bu konuda delillerini sunmaları için taraflara süre ve imkan tanınması, ondan sonra toplanacak deliller çerçevesinde bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın görev yönünden reddine karar verilmiş bulunması usul ve kanuna aykırıdır.

Kabul şekline göre de; 01.01.2002 tarihinde yürürlüğe giren 4721 sayılı TMK.nun 713/5 fıkrasının sön cümlesinde; "mülkiyet, birinci fıkrada öngörülen koşulların gerçekleştiği anda kazanılmış olur" hükmü karşısında mahkemenin kararında açıkladığı 04.12.1998 tarih ve 4/3 sayılı Yargıtay İçtihatı Birleştirme kararının geçerliliği kalmamıştır.

Davacı vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde olduğundan kabulü ile yerel mahkeme hükmünün açıklanan nedenlerle HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA ve 10.100.000.- lira peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine 16.06.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972