 |
T.C.
YARGITAY
8. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/6805
Karar No : 1998/2416
Tarih : 9.3.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Memiş Y... ile Hazine ve Aşağıyurçu Köyü Muhtarlığı aralarındaki tescil davasının reddine dair ANKARA 12.Asliye Hukuk Hakimliğinden verilen 20.3.1997 gün ve 895-206 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü.
YARGITAY KARARI
Davacı dava dilekçesinde mevkii ve sınırları yazılı taşınmazın adına tesciline kara verilmesini istemiştir. Hazine davanın reddine karar verilmesini savunmuş, mahkemece davanın reddine karar verilmesi üzerine hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu taşınmaz 1955 yılında yapılan kadastro çalışmaları sırasında ekilemez arazi niteliğiyle tesbit dışı bırakılmıştır. Davacı ihya kazanmayı sağlayan zilyedlik ve miras ve taksim sebebiyle tescil isteğinde bulunmuştur. Yerel bilirkişi ve tanıklar dava konusu taşınmazın davacının babası Bahattin tarafından ihya edilerek tarla haline getirildiği daha sonra mirasçılar arasında yapılan taksimde bu yerin davacıya isabet ettiğini bildirmişler ayrı ayrı bilirkişi kurulları tarafından düzenlenen 18.7.1994 ve 24.12.1996 günlü raporlarda dava konusu taşınmazın kültür arazisi niteliğinde bulunduğu açıklanmıştır. Mahkemece uzman bilirkişi kurulu tarafından düzenlenen 24.12.1996 günlü raporda taşınmaz üzerinde uzun süreden bu yana tasarrufta bulunmadığı görüşünden hareketle davanın reddi yönüne gidilmiştir. Mahkemenin red gerekçesinde ileri sürdüğü 24.12.1996 günlü bilirkişi kurulu raporunda taşınmazın uzun zamandan beri kullanılmadığı yolunda herhangi bir açıklama yer almamaktadır. Az öncede temas edildiği üzere yukarıda tarihleri yazılı her iki bilirkişi kurulu raporunda taşınmazın kültür arazisi olarak tasarruf edilen bir yer olduğu belirtilmiştir. Mahkemenin red gerekçesi raporlara ters düşmektedir. Toplanan deliller ve dosya kapsamı karşısında davanın kabulüne kara verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmiş olması doğru değildir. Davacının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde olduğundan kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve 429000 lira peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine 9.3.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.