 |
T.C.
YARGITAY
8. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/7415
Karar no : 1995/9817
Tarih : 29.9.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Bahattin K... ile Hazine ve Yapracık köyü muhtarlığı aralarındaki tescil davasının kabulüne dair Ankara 16. Asliye Hukuk Hakimliğinden verilen 23.3.1994 gün ve 150-174 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi Hazine vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
KARAR
Davacı, dava dilekçesinde mevkii ve sınırları yazılı üç kıta taşınmazın MK.nun 639/1 maddesi hükmü uyarınca adına tesciline karar verilmesini istemiştir. Hazine, davanın reddine karar verilmesini savunmuş, mahkemece davanın kabulüne karar verilmesi üzerine hüküm, Hazine tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, tapulama çalışmaları sırasında tesbit dışı bırakılan üç kıta taşınmazın kazanmayı sağlayan zilyetlik nedeniyle adına tesciline karar verilmesini istemiştir. Kadastro Müdürlüğünün 17.3.1993 günlü karşılık yazısında tescil konusu taşınmazların "ekilemez arazi" niteliğinde bulunması nedeniyle tesbit dışı bırakıldığı açıklanmıştır.
Böyle bir yer kural olarak MK.nun 641. maddesinin kapsamına giren Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan yerlerden sayılır. Devletin zilyetlik yolu ile edinilmesi mümkün bulunmamaktadır. Koşulları var ise böyle bir yer ancak imar ve ihya yolu ile kazanılabilir. Davacı, dilekçesinde imar ve ihya olgusuna dayanmadığı gibi yerel bilirkişi ve tanıklar da imar ve ihyadan söz etmeksizin davacının 1960 yılından bu yana süre gelen zilyetliğinden haber vermişlerdir. Mahkemece yerel bilirkişi ve tanıkların sözlerine değer verilmek suretiyle davanın kabulü yönüne gidilmiş ise de, Kadastro Müdürlüğünün karşılık yazısındaki bilgiler ve taşınmazların bulunduğu yöreye ait tapulama paftasındaki açıklamalar karşısında davacının bu yerleri imar ve ihya olmaksızın zilyetlik yolu ile edindiği kabul edilemez. Tüm bu yönler gözönünde tutularak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiş olması yasaya aykırıdır.
Davalı Hazinenin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde olduğundan kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 29.9.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.