 |
T.C.
YARGITAY
8. Ceza Dairesi
E: 1990/5493
K: 1990/7623
T: 01.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taahhüdü ihlalden sanıklar M. M., T. M., E. K.'nın yapılan yargılamaları sonunda; İİK.nun 340. maddeleri uyarınca 1 er ay hafif hapis cezasıyla hükümlülüklerine dair Mahalli İcra Ceza Mahkemesi'nden verilen 7.3.1990 gün ve 3010 esas 435 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanıklar tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile 20.6.1990 günü daireye gönderilmekle incelenip gereği düşünüldü:
KARAR : 1 - Şirket yetkilisi olan T.M. ve Ü. E. 3.3.1989 günü icra dairesine gelerek İİK.nun 20. maddesindeki süreyi beklemeden ödeme emrini tebellüğ etmişler ve 10.3.1989 gününden başlamak üzere her hafta Cuma günleri 5.000.000 lira olarak ayda toplam 20 milyon lira ödemeyi taahhüt etmişlerdir. Alacaklının da kabul ettiği bu taahhüt geçerli bir taahhüttür.
Ancak;
İlk taksidin ödenmediği 11.3.1989 günü taahhüdü ihlal suçu oluşur. Alacaklı vekili 16.3.1989 günü icra dairesine gelip haciz isteğinde suça muttali olur. Şikayetin İİK. nun 347. maddesinde yazılı olan 3 ay geçtikten sonra 25.10.1989 tarihinde yapılmış olması karşısında şikayet hakkının düşürülmesi gerekirken yazılı şekilde sanık T.M. hakkında mahkumiyet hükmü kurulması,
2 - Dosya içerisinde mevcut olan Mahalli Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 22.11.1989 gün ve 1989/372-612 sayılı kararından şikayet tarihinden önce, borçlu A.V.E. Tavukçuluk Tic. ve San. A.Ş. hakkında başka bir alacaklı tarafından iflas davası açıldığı, şikayet tarihinden sonra da iflasın açılmasına karar verildiği anlaşılmakla takip konusu borcun iflas masasına kaydedilmiş olup olmadığı ve iflasın kesinleşip kesinleşmediği araştırılarak sonucuna göre İİK.nun 193. maddesinin uygulama olasılığının tartışılmasında zorunluluk bulunması,
SONUÇ : Bozmayı gerektirmiş sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma nedenlerinin hükmü temyiz etmiyen sanık Ü. E. içinde geçerli sayılmasına 1.10.1990 gününde oybirliği ile karar verildi.