 |
T.C.
YARGITAY
8. Ceza Dairesi
E: 1989/10911
K: 1990/643
T: 23.01.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Hakkı olmayan yere tecavüzden sanık Mehmet'in yapılan yargılanması sonunda TCK.nun 513/2, 522, 647 sayılı kanunu 4. maddeleri uyarınca 480.000 lira ağır para cezasıyla hükümlülüğüne dair Vize Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 7.9.1989 gün ve 53 esas, 217 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığından tebliğname ile 21.12.1989 günü daireye gönderilmekle incelenip gereği düşünüldü :
KARAR : Yerinde görülmeyen sair itirazlarını reddine ancak :
1 - Türk Ceza Kanunun ikinci kitabının onuncu bab, altıncı ve yedinci fasıllarında yer alan maddelerine aykırı davranış suçlarında cürüm konusu şeyin ve cürümden hasıl olan zararın suç işlendiği sırada ve zamandaki objektif kıymetinin CMUK.nun 66. maddesi uyarınca gerektiğinde bilirkişi düşüncesi alınıp, yurttaki genel ekonomik koşullar, paranın satınalma gücü ve suçun özelliği de gözönünde tutularak TCK.nun 522. maddesinin uygulanması gerekli ise de yurt çapında uygulamada birliğin ve denetimin sağlanması bakımından dairemizce,
1988 yılı için 200.000 lira para olan değerler pek hafif 200.000 liradan 600.000 liraya kadar hafif 600.000 liradan 1.000.000 liraya kadar normal ve daha yukarı değerler pek fahiş
1989 yılı için 300.000 liraya kadar olan değerler pek hafif 300.000 liradan 900.000 liraya kadar hafif 900.000 liradan 1.500.000 liraya kadar normal daha yukarı değerler pek fahiş,
1990 yılı için ise; 500.000 liraya kadar olan değerler pek hafif 500.000 liradan 1.500.000 liraya kadar hafif 1.500.000 liradan 2.500.000 liraya kadar normal 2.500.000 liradan yukarı olan değerlerin de pek fahiş olarak benimsendiği bu nedenle de suç tarihi olan 1989 yılına göre suç konusu yerin 800.000 lira olan değerinin hafif sayılması gerektiği gözetilmeden pek fahiş kabul edilmesi sonucu sanığa fazla ceza tayini,
2 - Kabule göre gerekçe gösterilmeden ve takdire de dayanıldığı belirtilmeden TCK.nun 522. maddesi ile en üst oranda cezasının artırılması
SONUÇ. Bozmayı gerektirmiş sanığın temyizi itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA 23.1.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.