Taraflar arasında kadastro tesbitinden doğan dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin kanuni süresinde olduğu anlaşıldı, tetkik raporu ve dosyadaki belgeler okundu, gereği görüşüldü:

134 parsel sayılı 12734 m2 yüzölçümündeki taşınmaz dava dışı 135 parsel sayılı taşınmaza uygulanan vergi kaydı yüzölçümü fazlası olarak Hazine adına tespit edilmiştir. İtirazları tapulama komisyonunca reddedilen Ökkeş ve Mustafa, vergi kaydı ve kazandırıcı zaman aşımı zilyetliğine dayanarak dava açmışlardır. Mahkemece, davanın kabulüne, komisyon kararı ve tespitin iptaline, taşınmazın payları da belirtilmek suretiyle davacılar adına tapuya tesciline karar verilmiş, hüküm, davalı Hazine tarafından temyiz edilmiştir.

Mahkemece dava konusu taşınmazın davacıların dayandığı 135 parsel sayılı taşınmazın tespitine esas alınan vergi kaydının kapsamı içinde kaldığı ve tespit gününde kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği ile taşınmaz edinme koşullarının davacılar yararına gerçekleştiği kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Oysa, vergi kaydı meşelik sınırı itibariyle genişletilmeye elverişlidir. 766 sayılı Tapulama Yasasının 42. maddesi ve hüküm gününde yürürlükte bulunan ve derdest davalarda da uygulanması gereken 3402 sayılı Kanunun 20. maddesi hükmünce; bu nitelikteki belgeler yüzölçümü ile geçerlidir. Eylemli durumda vergi kaydı sınırını doğruladığına göre; taşınmazın davacı tarafın dayandığı vergi kaydının kapsamı içinde kaldığından sözedilemez. Zira, vergi kaydı yüzölçümü ile 135 parsel sayılı taşınmaza revizyon görmüştür. Ne varki, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 14. maddesinde yazılı koşulların gerçekleşmesi halinde, Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan yerlerin ihya yoluyla iktisabına aynı Yasanın 17. maddesi ile olanak sağlanmış, ayrık hal aynı maddede vurgulanmıştır. Diğer yandan, nizalı taşınmazın öncesinin Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan çalılık yerlerden iken davacılar tarafından ihya olunarak tarım toprağı haline getirildiği, ihyanın bitirildiği gün ile tespitin yapıldığı gün arasında davacıların taşınmaz üzerinde sürdürdükleri zilyetliğin de 20 yılı geçtiği, mahkemece yapılan keşif ve uygulama, dinlenen yerel bilirkişi ve tanık sözleri, teknik bilirkişinin raporu, toplanıp doğru olarak değerlendirilen sair delillerle saptanmıştır. 3402 sayılı Kanunun 17. maddesinde yazılı ayrık hal'in de bulunmadığı belirlendiğine göre, Hazinenin diğer temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak, 492 sayılı Harçlar Kanununun değişik 13/J maddesi hükmünce Hazine harçtan muaf olduğu halde, 4500 lira harcın Hazineden alınmasına karar verilmesi isabetsiz, Hazinenin temyiz itirazları bu nedenle yerinde isede, bu yanılgının giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirmediğinden, hüküm fıkrasından "4500 lira harcın Hazineden alınmasına" sözlerinin çıkarılmasına sonucu itibariyle doğru olan hükmün düzeltilen bu şeklı ile (ONANMASINA), 17.1.1989 gününde oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972