 |
T.C.
YARGITAY
7. Ceza Dairesi
E. 1992/5364
K. 1993/612
T. 4.2.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
2813 SAYILI TELSİZ KANUNUNA AYKIRI DAVRANIŞ
CMUK. 86. MADDEYE GÖRE MUHAFAZA KARARI
ÖZET Soruşturma sırasında, radyo vericisi kurmak suretiyle yayın yaptıkları tesbit edilen bir kısım radyo vericilerinin cihaz ve tesislerinin C. Savcılığınca teknik bilirkişi incelemesi yaptırılarak bunların radyo ve telsiz verici cihazları oldukları saptandığından, bu suretle soruşturma için ve ispat bakımından gereken fayda elde edildiğinden, CMUK. nun 86. maddesi uyarınca zaptına karar verilmelerine gerek kalmamıştır.
(1412 s. CMUK. m. 86)
(2813 s.Telsiz K.m.32, 13)
2813 sayılı Telsiz Kanununa aykırılık nedeniyle İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı'nın hazırlık 1992/35426-1992/178 Mu.lı sayılı soruşturması sırasında, radyo vericisi kurmak suretiyle yayın yaptıkları tesbit olunan, ENEGY FM, METRO FM, SUFER FM, NUMBER ONE FM, isimli radyo vericilerinin CMUK.nun 86. maddesi uyarınca zaptına karar verilmesine dair, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı'nca vukuu bulan 5.10.1992 gün ve 1992/178-Mu.lı sayılı talebinin reddine ilişkin (İstanbul 3. Sulh Ceza Mahkemesi)nce verilen, 15.10.1992 gün ve 1992/178 Müt. sayılı karara vaki itiraz üzerine, anılan kararın kaldırılmasına yer olmadığına dair, merci (İstanbul 5. Asliye Ceza Hakimliği)nce verilen 7.10.1992 gün ve 1992/75 D.İş. sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığı'ndan verilen 2.11.1992 gün ve 42300 sayılı Yazılı Emre müsteniden dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 5.11.1992 gün ve Y.E. 805-87696 sayılı ihbarnamesiyle Daireye verilmekle okundu:
Mezkür ihbarnamede;
Tüm dosya münderecatına göre,
"Tahkikat için sübut vasıtalarından olmak üzere, faydalı görülen yahut müsadereye tabi olan eşya muhafaza veya başka bir surette emniyet altına alınır" hükmü CMUK.nun 86/1. madde ve fıkrasında düzenlenmiştir.
Tahkikat konusu özel radyo vericileri ile ilgili olarak, Ulaştırma Bakanlığı Telsiz Genel Müdürlüğü'nce, İstanbul C. Başsavcılığı'na suç duyurusunda bulunulmasını müteakip, Cumhuriyet Savcılığınca 2813 sayılı Kanuna aykırı hareket edildiğinden bahisle yapılan ve teknik bilirkişi heyetinden rapor aldırılarak sürdürülen hazırlık soruşturması sırasında isnat olunan suça konu olan vericilerin Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 86 ve müteakip maddelerinde yazılı gerekçelerle muhafaza ve zabıt altına alınmasının mümkün bulunduğu gözetilmeden ve her türlü radyo ve televizyon, yayını için frekans planlama, tahsis ve tescil işlemlerinin 2813 sayılı Türkiye Radyo Televizyon Kanununun 4-f bendi dikkate alınmadan, itirazın kabulü yerine yazılı olduğu şekilde gerekçe ile karar ittihazında isabet görülmemiş ve CMUK. nun 343. maddesi uyarınca anılan hükmün bozulması Lüzumu Yazılı Emre atfen ihbar olunmuş bulunmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
CMUK.nun 86. maddesi; (sübut vasıtalarından olan eşyanın muhafaza ve zaptı) başlığı altında (tahkikat için sübut vasıtalarından olmak üzere t ay-dalı görülen yahut müsadereye tabi olan eşya muhafaza veya başka bir suretle emniyet altına alınır) hükmünü getirmiştir.
Tahkikat konusu özel radyo vericileri yönünden müsadereye tabi olan eşya şart ve unsurunun gerçekleşmediği diğer ifade ile verilmiş bir mahkumiyet olmadığı gibi bunların bizatihi suç teşkil eden eşya olarak ta kabul edilemeyeceği açıkça bellidir.
Hazırlık soruşturması sırasında C. Savcılığınca yaptırılan teknik bilirkişi incelemesinde, mevcut cihaz ve tesislerin teknik özellikleri, telsiz verici/aktarıcı/elektromanyetik dalga/yayın bantları/ frekans/ uydu alıcısı ve düzeltici gibi tanımlar yönünden iletim ve çalışma sistemleri incelenip bunların radyo ve telsiz verici cihazları oldukları tesbit edilmiş olması karşısında soruşturma için ve isabet bakımından gereken faydanın elde edildiği isabet bakımından delil özeliliğinin de tesbit edildiği ve sonuç olarak ta bunların zaptı İçin zaruri bir durumunda kalmadığı cihetle İstanbul 5. Asliye Hakimliği'nin 7.10.1992 gün ve 1992/75 D.İş. sayılı kararı sonucu itibarı ile doğru bulunmakla Yazılı Emre dayanan ihbarname münderecatı yerinde görülmediğinden (REDDİNE), 4.2.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.