 |
T.C.
YARGITAY
7. Ceza Dairesi
E. 1991/11669
K. 1992/662
T. 6.2.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
1705 SAYILI KANUNA AYKIRI DAVRANIŞ
TEKERRÜR
MÜSADERE
ÖZET: 1705 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kamu davasının TCK.nun 119. maddesinin uygulanması sonucu ön ödeme nedeniyle ortadan kaldırılması hali ve kabahat nevinden olan TCK.nun 526. maddeye ilişkin mahkumiyet tekerrüre esas alınamıyacağından 1705 sayılı Yasanın 6/2. fıkrası gereğince artırma sebebi de olamaz.
1705 sayılı Yasanın 7. maddesi gereğince olayda
itiyat yoksa müsadere kararı verilemez.
(1705 s. TİMK. m. 6, 7)
1705 sayılı Yasaya aykırı davranıştan sanık Ömer hakkında yapılan duruşma sonunda; 1705 sayılı Kanunun 6., 647 sayılı Kanunun 4., TCK.nun 72 ve 36. maddeleri gereğince neticeten 75.000 lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına ve müsadereye dair, (Araç Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 29.3.1991 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi, sanık tarafından süresinde istenilerek; dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığı'nın onama isteyen 20.12.1991 tarihli tebliğnamesiyle Daireye verilmekle, dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanığın, TCK.nun 526. maddesi uyarınca hükümlendirilmesi istemiyle açılan kamu davasında eylemin 1705 sayılı Yasaya uygun olması nedeniyle TCK.nun 119. maddesi gereğince ön ödeme tebliğ edildiği ve Ödeme nedeniyle kamu davasının ortadan kaldırıldığı ve kabahat nevilinden olan TCK.nun 526. maddesine ilişkin diğer mahkumiyetinin de tekerrüre esas olamayacağı nazara alınmadan 1705 sayılı Yasanın 6/2. fıkrası gereğince cezanın artırılması,
2- 1705 sayılı Yasanın 7. maddesi gereğince olayda itiyat olmadığı ve tüpün müsaderesinin mümkün bulunmadığı halde TCK.nun 36. maddesi gereğince müsadere kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün isteme aykırı olarak (BOZULMASINA), 6.2.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
