 |
T.C
YARGITAY
6. HUKUK DAİRESİ
E: 2004/5604
K: 2004/5508
T: 05.07.2004
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- İŞ YERİ İHTİYACI NEDENİYLE TAHLİYE
- 2. BİR İŞ YAPMA İSTEĞİ
- İHTİYAÇ NEDENİYLE TAHLİYE
6570 s. GKHK/7
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava iş yeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, dava dilekçesinde, müvekkilinin dava konusu edilen kiralananı ihtiyacına binaen satın aldığını, mesleği kasaplık olan davacının işsiz olup kiralananda mesleğini icra edeceğini, ihtiyaç durumunun davalıya ihtarname ile bildirilmesine rağmen sonuç alınamadığını belirterek, davalının kiralanandan tahliyesini talep etmiştir. Davalı vekili, ihtiyacın samimi olmadığını, davanın kira parasının arttırılmasına yönelik açıldığını, davacının halen minibüs çalıştırdığını ve kamyoneti ile de nakliyecilik yaptığını, başka taşınmazlarının da bulunduğunu, kiralanana ihtiyacının olmadığını, davanın reddini savunmuştur.
İhtiyaç nedenine dayanılarak açılan davalarda tahliye kararı verilebilmesi için ihtiyacın samimi, gerçek ve zorunlu olduğunun kanıtlanması gerekir. Dava, davacının kiralananda kasaplık yapacağından bahisle iş yeri ihtiyacına dayanılarak açılmış, bu konuda dinlenen gerek davacı, gerek davalı tanıkları davacının dolmuş olarak çalıştırılan hatlı minibüsünün olduğunu, ayrıca kamyonetinin bulunduğunu beyan etmişlerdir. Şirinyer Vergi Dairesi Müdürlüğü de davacının 35 M 9177 plakalı minibüs işletmesi işinden dolayı gerçek usulde vergi mükellefi olduğunu belirtmiştir. Davacının bir işi olduğu ve bu işi terk etmediğine göre, ikinci bir iş yapma isteği 6570 Sayılı Gayrimenkul Kiralan Hakkında Kanun'un tanımladığı anlamda zorunlu ihtiyaç olarak kabul edilemez. Bu durumda mahkemece sübut bulmayan davanın reddine karar vermek gerekirken, bundan zühul olunması hatalı görüldüğünden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK'nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA ve istek halindepeşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 5.7.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.