 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E : 2003/267
K : 2003/369
T : 27.01.2003
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- BARAKANIN (BÜFENİN) TAHLİYESİ
- TAHLİYE DAVASI
818 s. BK/262
6570 s. GKHK/1
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, feshi ihbar sebebiyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkeme davanın reddine karar vermiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı vekili, müvekkili olan Belediye'nin Altmkum Yunuslu Park idinde bulunan baraka niteliğindeki 3 nolu büfeyi, davalıya kiraya verdiğini, borçlar Kanununun 262/son maddesi gereğince sözleşmenin fesh edileceğinin davalıya bildirilmesine rağmen, tahliyenin gerçekleşmediğinden bahisle, akdin feshi ve kiralananın tahliyesini talep etmiştir. Davalı kiralananın 6570 sayılı yasa hükümlerine tabi olduğunu, davanın süresinde açılmadığını, tek taraflı feshin geçersiz olduğunu, davanın reddini savunmuştur.
Taraflar arasındaki ilk uyuşmazlık, kiralananın Borçlar Kanununa mı yoksa 6570 sayılı yasa hükümlerine mi tabi olduğu noktasındadır. 6570 sayılı yasanın 1.maddesi, Belediye Teşkilatı olan yerlerle, iskele-liman ve istasyonlardaki gayrimenkullerin (musakkaf olmayanları hariç) kiralanmalarında kiralayanla kiracı arasındaki hukuki münasebetlerde bu kanun ile Borçlar Kanununun bu kanuna aykırı olmayan hükümleri tatbik olunur hükmünü getirmiştir Kurumun sözü edilen maddesinde zikredilmeyen tüm uyuşmazlıkların Borçlar Kanunu hükümlerine göre çözümlenmesi gerekir.
Dosyaya ibraz, olunan ve karşı çıkılmayan sözleşme, 17.4.1996 başlangıç ve 31.12.1997 bitiş tarihli olup kiralananın cinsi büfe olarak gösterilmiştir. Bilirkişi marifetiyle yapılan keşifler neticesinde düzenlenen raporlarda taşınmazın baraka niteliğinde olduğu, sökülüp götürülebilir nitelikte bulunduğu ve 6570 sayılı yasaya tabi olmadığı bildirilmiştir. Buna göre kiralananın Borçlar Kanununun adi kiraya ilişkin hükümlerine tabi olduğunun kabulü ile uyuşmazlığın bu kanun hükümlerine göre çözümlenmesi gerekir. Borçlar Kanununun 262/son maddesi uyarınca davalıya süresinde feshi ihbarda bulunulduğuna göre akilin feshi ve kiralananın tahliyesine karar verilmesi gerekirken, Devlet ihale kanunundan söz edilerek yazılı gerekçe ile red kararı verilmesi hatalıdır.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 27.1.2003 tarihindi oybirliğiyle karar verildi.