 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 2000/3495
K: 2000/3703
T:6.4.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* TAHLİYE DAVASI
* KİRALANANIN MALİKİ
Karar Özeti: 6570 sayılı Yasanın 7/son maddesine dayanan tahliye davası ancak kiralananın maliki tarafından açılabilir, kiralayan bu davayı açma imkanına sahip değildir.
(6570 s. GKK. m. 7/son)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava kiracının aynı şehir veya belediye hudutları içinde adına kayıtlı meskeni bulunması nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6570 sayılı Yasanın 7/son maddesine dayanan tahliye davasının kiralananın maliki tarafından açılması yasa gereğidir. Kanun koyucu anılan Yasanın 7. maddesinin diğer fıkralarına dayanan davaları açma hakkını kiralayana tanıdığı halde son fıkrasında bir ayrıcalık getirmiş, bu fıkra uyarınca açılacak davaları malikin açabileceği esasını öngörmüştür. Kiralayan aynı zamanda malikse malik sıfatıyla tabiatıyla dava açabilecektir. Ancak kiralayan ve malik değişik kişilerse kiralayanın dava hakkı yoktur. Dava hakkına ilişkin olan bu cihetin mahkemece kendiliğinden araştırılması gerekir.
Olayımızda: Dava konusu 22 nolu bağımsız bölüm Özak adına kayıtlı olup bu şahıs ile davacı arasında 22.8.2000 tarihli gayrimenkul satış vaadi sözleşmesi düzenlenmiş ve 23.8.2000 tarihinde tapu kaydına satış vaadi şerhi verilmiştir. Satış vaadi sözleşmesi mülkiyeti intikal ettiren işlemlerden değildir. Davacı davanın açıldığı tarihte ve hüküm tarihinde malik olmamıştır. Bu itibarla davacı dayanılan yasa maddesinin malike tanıdığı haktan yararlanarak iş bu davayı açma imkanına sahip değildir. Bu cihet nazara alınarak davanın reddi gerekirken bundan zühul ile davanın esası incelenerek kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA) ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 6.4.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
