 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 2000/2110
K: 2000/2330
T: 20.3.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
FUZULİ İŞGAL NEDENİYLE TAHLİYE
ÖZET Ölen kiracının oğlu olup, murisinin ölümünden sonra da kiralanan da oturduğu saptanan davalının fuzuli şagil olduğunun kabulü hatalıdır.
(6570 s. GKK. m. 13)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar dayalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, fuzuli işgal nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme istem gibi karar vermiş, hüküm dayalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı dava dilekçesinde, uzun yıllardır kiracı olarak oturan Mehmetin 1990 yılında vefat etmesiyle kira sözleşmesi sona erdiğinden oğlu olan davalının fuzuli işgal nedeniyle tahliyesini istemiştir. Davalı yargılamaya iştirak etmemiştir.
Mahkemece, kira sözleşmesinin davalının, babası Mehmet ile yapıldığı, ancak Mehmet'in ölümü üzerine bu yerin dayalı oğlu Şenol tarafından kullanıldığı, kira paralarının kiracı adına ödenmesi nedeniyle davacının Mehmet'in ölümünden haberdar olmadığı, Şenol'un bu yeri fuzulen işgal ettiği, işgale son verilmesi konusunda ayrıca ihtara gerek bulunmadığı gerekçesi ile davalının tahliyesine karar verilmiştir.
6570 sayılı Yasanın 13. maddesinde kira mukavelelerinin Borçlar Kanununun bu kanuna mugayir olmayan vecibelerine kiracılar veya ortaklarıyla sanat, meslek ve ihtisasları dolayısı ile aynı meslek veya sanatı idame ettirecek mirasçıları ve meskenlerde ölen kiracı ile birlikte ikamet edenler tarafından tamamen riayet edildiği müddetçe aleyhlerine tahliye davası açılamayacağı hükmü getirilmiştir. Davalının Ölen kiracı Mehmet'in oğlu olduğu ve ölümünden sonra da kiralananda oturduğu mahkemece de kabul edildiğine göre fuzuli şagil olduğunun kabulü hatalıdır. Davanın reddine karar verilmesi gerekirken davalının fuzuli şagil olduğu kabul edilerek yazılı şekilde tahliye kararı verilmesi hatalı olmuştur.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK'nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 20.3.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.